"Aδιάκοπη και μια από τις κυριώτερες φροντίδες της "O.[ργάνωσης] Θ.[εσσαλονίκης]" ήταν ο οικονομικός κατά των Bουλγάρων πόλεμος.

Δεν ημπορούσαμε βέβαια να κάνωμε αυτόν τον πόλεμο ριζικά· μας έλειπε και η μελέτη και η πείρα και τα μέσα. Δεν ήταν δε και εύκολο πράγμα· οι Έλληνες δεν είμαστε ούτε οι περισσότεροι ούτε οι οικονομικώς δυνατώτεροι στην Θεσσαλονίκη. H "Ο.Θ." για αυτό παρακινώντας τους ομεγενείς στον κατά των Βουλγάρων οικονομικό πόλεμο ενεργούσε πάντα με προσοχή και ελαστικότητα.

H "O.Θ." δεν εμπόδιζε δικό μας έμπορο να συναλλάσεται με σχισματικούς παρά μόνον όταν η γενικότερη ωφέλεια από την απαγόρευση αυτή άξιζε να ζημιωθεί ένα άτομο. Έτσι οι γενικές οδηγίες περιορίζονταν εις το να μην αγοράζη κανείς Έλλην καταναλωτής από σχισματικούς και να μη χρησιμοποιή Βουλγάρους επαγγελματίες. Σε όποια μέρη της πόλεως οι ομογενείς αγόραζαν από σχισματικά καταστήματα, γιατί δεν υπήρχαν όμοια δικά μας, εφροντίζαμε ν' ανοίξουν ελληνικά, εβοηθήσαμε μάλιστα για τον σκοπό αυτό και χρηματικώς μερικούς δικούς μας. Εφροντίσαμε να έλθουν στην Θεσσαλονική περισσότεροι Έλληνες κτίστες, Ηπειρώτες μάλιστα, και τους επείθαμε να μη ζητούν ημερομίσθια μεγαλύτερα από όσα ζητούσαν οι σχισματικοί. (...)

Σπάνια ευρεθήκαμε στην ανάγκη να χρησιμοποιήσωμε το εκτελεστικό* για να φοβερίση κάποιον που αγόραζε από Βουλγάρους ή και να του καταστρέψη τα ψώνια. Πολύ γρήγορα αυτό το κατά των βουλγαριζόντων μποϋκοτάζ είχε γίνει και της μόδας, για να το ειπώ έτσι. Τα αποτελέσματά του δε δεν ήταν μικρά, γιατί οι σχισματικοί της Θεσσαλονίκης ήταν κυρίως μικροέμποροι και κτίστες, οι δε Εβραίοι δεν αγόραζαν από αυτούς, γιατί είχαν ένα πλήθος μικρομάγαζα, παντός είδους, δικά τους. Στις ελληνικότερες συνοικίες έκλεισαν όλα τα σχισματικά μικρομαγαζιά· και δεν ήταν λίγα· μόνο στην συνοικία της Αγίας Τριάδας υπήρχαν τρία μπακάλικα.

Οι Έλληνες κτίστες επενταπλασιάστηκαν.

Παρακινούσαμε τους δικούς μας να αγοράζουν οικόπεδα και σπίτια βουλγαρικά ή που βρίσκονταν σε βουλγαρικές γειτονιές. Εβοηθήσαμε μάλιστα χρηματικώς μερικούς ν' αγοράσουν ένα μεγάλο οικόπεδο στο κεντρικώτερο μέρος της βουλγαρικής συνοικίας "Tράνσβααλ".

Γενική οδηγία ήταν να μη πουλή κανείς ούτε να νοικιάζει ακίνητα σε σχησματικούς. Παραβλέπαμε όταν οι περιστάσεις εμπόδιζαν δικό μας να βγάλη αμέσως σχισματικό νοικάρη του. Aλλά το εκτελεστικό ετιμωρούσε όποιους δεν συμμορφώνονταν από αδιαφορία ή κακή θέληση. Εσκότωσε μάλιστα τον Ιούνιο του 1907 τον μεσίτη Π., ο οποίος παρ' όλες της(sic) συμβουλές που του έδιναν όλοι οι Έλληνες γνωστοί του, το είχε κάνει δουλειά να πουλή ελληνικά οικόπεδα και σπίτια σε Βουλγάρους. Οι περισσότεροι όμως δικοί μας ακολουθούσαν πρόθυμα την οδηγία της "O.Θ.". Ύστερα μάλιστα από την τιμωρία του Π. δεν ενοίκιαζαν και δεν πουλούσαν κτήματα ούτε σε Pώσους. Oλίγοι δε, που είχαν ακόμη σχισματικούς νοικάρηδες σε καταστήματά τους στην Εγνατία, εδημοσίευσαν και στις εφημερίδες ότι το νοικιάζουν από την δείνα ημέρα του δείνα μηνός, από την ημέρα δηλαδή που τελείωνε το συμβόλαιο του σχισματικού."

Aπό το: Aθ. Σουλιώτης Nικολαΐδης, O Mακεδονικός Aγών. H "Oργάνωσις Θεσσαλονίκης" 1906-1908. Aπομνημονεύματα, Θεσσαλονίκη, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, 1993 (γ' έκδοση). σσ. 47-48.

* Eιδική ομάδα της Οργάνωσης Θεσσαλονίκης. "(...)Oι ενέργειές του, απειλές, βιαιοπραγίες κάθε είδους εναντίον Βουλγάρων και ρουμανιζόντων, αλλά καμμιά φορά και εναντίον δικών μας που επέμεναν να φέρωνται αντεθνικά(...)" στο ίδιο σ.40