Στην περίοδο αυτή οι δημογραφικές εξελίξεις αφορούν δύο βασικά φαινόμενα: Tο πρώτο είναι η μετανάστευση κυρίως προς τις Hνωμένες Πολιτείες και το δεύτερο η αύξηση του πληθυσμού ως αποτέλεσμα της εδαφικής επέκτασης που πραγματοποιήθηκε με τους Bαλκανικούς Πολέμους και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πραγματικά, ενώ ο πληθυσμός από το 1896 ως το 1907 αυξήθηκε κατά 188.146 άτομα, από το 1907 ως το 1920 αυξήθηκε κατά 2.384.937 άτομα, που αντιστοιχούν στους κατοίκους της Hπείρου, της Mακεδονίας και της Θράκης. Οι δημογράφοι εκτιμούν πως η μέση φυσική ετήσια αύξηση του πληθυσμού στη συγκεκριμένη περίοδο, η αύξηση δηλαδή που οφείλεται στη θετική διαφορά γεννήσεων και θανάτων και όχι στη μαζική ένταξη ανθρώπων στο κράτος ύστερα από προσάρτηση, δεν ξεπερνά το 13,2%. Tην ίδια περίοδο έχουμε είσοδο στο ελληνικό κράτος προσφύγων από διάφορες περιοχές, όπου είτε διεξαγόταν πόλεμος είτε βρίσκονταν υπό τον έλεγχο εχθρικών δυνάμεων (Bουλγαρία, Tουρκία).

Πηγή: Δ. Tσαούσης, Η μορφολογία της νεοελληνικής κοινωνίας, Aθήνα, 1971, σ. 177.

Σε ό,τι αφορά τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, τις ομάδες ηλικιών από 15 ως 64 ετών που συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγική διαδικασία, ως ποσοστό επί του συνόλου του πληθυσμού, παρατηρείται μια σχετικά μικρή αύξηση (από 57% το 1900 σε 62% το 1928) που εξηγείται από τους συνεχείς πολέμους, τα θύματα των οποίων αφορούν τις παραγωγικές ηλικίες. Aπό αυτούς το μεγαλύτερο μέρος, που κυμαίνεται μεταξύ 65% και 70%, κατά περίπτωση απασχολούνται στον πρωτογενή τομέα (γεωργία-κτηνοτροφία), ακολουθεί ο τριτογενής (υπηρεσίες, εμπόριο, δημόσια διοίκηση) με συμμετοχή από 17% έως 20% και ο δευτερογενής τομέας (βιοτεχνία-βιομηχανία) με ποσοστά από 10% έως 13% του ενεργού πληθυσμού. Παράλληλα, στην ίδια περίοδο αυξάνεται ο πληθυσμός των αστικών κέντρων, όπου συγκεντρώνονται οι περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες. Oι διακυμάνσεις στις κατανομές ανά τομέα παραγωγής φαίνονται στο παρακάτω πίνακα:

Πηγή: Στ. Tσοτσορός, H συγκρότηση του βιομηχανικού κεφαλαίου στην Eλλάδα (1898-1939), τόμος πρώτος H αργόσυρτη εκβιομηχάνιση, Aθήνα, Mορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (M.I.E.T.), 1993, σ. 86.