Τα δρεπάνια της Νεολιθικής εποχής ήταν συνήθως σύνθετης μορφής εργαλεία. Αποτελούνταν από ένα στέλεχος από φθαρτά υλικά (ελαφοκέρας ή ξύλο), στην επιμήκη σχισμή του οποίου προσαρμόζονταν ως ένθετα στοιχεία μία σειρά από λεπίδες, κυρίως από πυριτόλιθο. Οι λεπίδες δρεπανιών αναγνωρίζονται από τα ίχνη στίλβης (silica gloss) που σώζεται κατά μήκος της κόψης τους.

Στη Nεολιθική εποχή, οι λεπίδες που χρησιμοποιούνταν για στελέχη δρεπανιών ήταν από λεπτόκοκκους, άριστης ποιότητας πυριτόλιθους και χαλκηδόνιους, που συνήθως αποτελούσαν αντικείμενα ανταλλαγών και εισάγονταν από τα Βαλκάνια ως έτοιμα προϊόντα στους οικισμούς της Θεσσαλίας. Συνήθως τις καλύτερες από τις λεπίδες αυτές τις επεξεργάζονταν ξανά μετά την αρχική στόμωσή τους από τη χρήση, έτσι ώστε να αποκτήσουν και πάλι κοφτερή κόψη και να παραταθεί ο χρόνος χρήσης τους. ’λλες φορές ανακυκλώνονταν σε άλλης μορφής εργαλεία, όπως ξέστρα για την κατεργασία δερμάτων και σφηνίσκους.