Το 1923 ήταν ένας χρόνος δοκιμασίας για την οικονομική ζωή της χώρας, καθώς η γεωργική και η βιομηχανική παραγωγή είχαν ελαττωθεί σημαντικά. H ναυτιλία περνούσε κρίση, το κόστος της ζωής ανέβαινε, οι εισαγωγές αυξάνονταν και μαζί τους αυξανόταν το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Ωστόσο, στην ίδια περίοδο εντοπίζονται παράγοντες που ευνοούσαν μια ιδιότυπη βιομηχανική ανάπτυξη, η οποία είχε ήδη ωφεληθεί από τις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιούργησε ο πρώτος Μεγάλος Πόλεμος. Σε αυτούς συγκαταλέγονται το φτηνό εργατικό δυναμικό που προσέφερε ο ερχομός των προσφύγων, σε συνδυασμό βεβαίως με τον αποκλεισμό της μεταναστευτικής διεξόδου προς τις Hνωμένες Πολιτείες, η συγκέντρωση και επένδυση κεφαλαίων από ομογενείς των ελληνικών παροικίων του εξωτερικού (τάση που είχε αρχίσει να σημειώνεται από την προπολεμική περίοδο) και τέλος ο, έστω και διστακτικά, παρεμβατικός ρόλος του κράτους στην οικονομία.