Από τα δύο κύρια είδη υφαντικού υλικού που χρησιμοποιούνται στη Nεολιθική, το λινάρι και το μαλλί, φαίνεται πως το λινάρι προηγήθηκε της χρήσης του μαλλιού και πως η παρουσία του ήταν επικρατέστερη στην εποχή αυτή. Το λινάρι είναι φυτικής προέλευσης και οι ίνες του προέρχονται από το περίβλημα του στελέχους του φυτού λίνου που στην άγριά του μορφή συναντάται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Το λινάρι καλλιεργείται από τις αρχές της Nεολιθικής σε διάφορες περιοχές της Μεσογείου (Βόρειο Ιράκ, Συρία, Αίγυπτος) και της Ευρώπης (Γερμανία, Ελβετία). Στον ελλαδικό χώρο πρωτοεμφανίζεται ήδη από την Ανώτερη Νεολιθική (Σέρβια Μακεδονίας, Λέρνα Αργολίδας, Κεφάλα Κέας).

Το μαλλί είναι ζωικής προέλευσης και αποκτάται με την αφαίρεση εριότριχων από τα ζώα. Αν και η συστηματική εκμετάλλευση των ερίων για τα δευτερογενή τους προϊόντα τοποθετείται χρονολογικά στην εποχή του Χαλκού, υπάρχουν εντούτοις κάποιες ενδείξεις (αποτυπώματα υφασμάτων) που επιβεβαιώνουν ότι το μαλλί χρησιμοποιείται για τις ίνες του ήδη από τη Nεολιθική εποχή.