Τα αρχαιολογικά ευρήματα που αποτελούν ασφαλείς μαρτυρίες για την ενασχόληση με την υφαντουργία είναι συνήθως εξαρτήματα των εργαλείων γνεσίματος και ύφανσης, όπως για παράδειγμα πήλινα και πέτρινα σφονδύλια για το γνέσιμο, αγνύθες και πηνία που ανήκαν στους αργαλειούς και οστέινες βελόνες. Ένας μεγάλος αριθμός από σφονδύλια και οστέινες βελόνες προέρχεται από τους οικισμούς ήδη της Ανώτερης Νεολιθικής. Αντίθετα, αισθητή είναι η απουσία των αγνύθων του αργαλειού που εμφανίζονται σε μεγάλες ποσότητες μόνο κατά τη Μέση εποχή του Χαλκού, στο εσωτερικό των ανακτορικών χώρων της μινωϊκής Κρήτης. Ίσως κατά τη Nεολιθική εποχή τη λειτουργία των αγνύθων να εξυπηρετούσαν τα λεγόμενα πηνία, πήλινα κυλινδρικά αντικείμενα, ελαφρά στενότερα στο μέσο, γύρω από το οποίο θα δένονταν τα στημόνια. Τα πηνία αντιπροσωπεύονται ευρύτατα στους νεολιθικούς οικισμούς (Σέσκλο, Οτζάκι Μαγούλα Θεσσαλίας, Σέρβια και Νέα Νικομήδεια Μακεδονίας), και ίσως η παρουσία τους να αποτελεί ένδειξη της πρώιμης χρήσης των αργαλειών στο νεολιθικό Αιγαίο. ’λλα υφαντικά βάρη ίσως ήταν φτιαγμένα από ξύλα, κατάλληλα διαμορφωμένα, ή βότσαλα.

Παράλληλα, σε κάποιους νεολιθικούς οικισμούς (Σιταγροί Μακεδονίας, Κεφάλα Κέας) ανευρίσκονται αποτυπώματα υφασμάτων στις βάσεις ή στο σώμα μεγάλων αγγείων.

Μία άλλη κατηγορία ευρημάτων είναι τα πήλινα γυναικεία ειδώλια της Νεότερης Νεολιθικής εποχής αλλά και κάποιοι κεραμικοί ρυθμοί, τα πλούσια διακοσμητικά μοτίβα των οποίων αποτελούν σχηματικές αναπαραστάσεις των τρόπων ύφανσης. Η διακόσμηση των ειδωλίων μάλιστα αποδίδει ακόμα και τα χρώματα βαφής των ενδυμάτων.

Τέλος, τα στάδια της υφαντουργίας είναι δυνατόν να ανασκευαστούν μόνο με τη συστηματική μελέτη δεδομένων από τα μυκηναϊκά αρχεία, μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους και εθνογραφικά παράλληλα (π.χ. σύγχρονες προβιομηχανικές κοινωνίες).