1833 |  1843 |  1863 |  1864 |  1875 |  1881 |  1911 |  1912-14 |  1919 |  1927 |  1935 |  1947

Τα κείμενα αποτελούν αποσπάσματα του Οδηγού του Μουσείου


Στο ιστορικό κτίριο της Παλαιάς Βουλής στεγάζεται από το 1962 το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το οποίο ανήκει στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία.

Ο περίβολος της Παλαιάς Βουλής είναι εναρμονισμένος με το ιστορικό πνεύμα του Μουσείου. Σ· αυτόν δεσπόζει ο χάλκινος έφιππος ανδριάντας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, που φιλοτεχνήθηκε στο Παρίσι το 1900 από το γλύπτη Λάζαρο Σώχο. Το γλυπτό βραβεύτηκε στο Παρίσι το 1900 και το 1904 τοποθετήθηκε στην ομώνυμη πλατεία. Στη βάση του έχει δύο ανάγλυφες πλάκες με σκηνές από τη μάχη των Δερβενακίων και τη Συνέλευση της Πελοποννησιακής Γερουσίας.


'Αγαλμα του Θ. Kολοκοτρώνη


Στόχος του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου είναι η παρουσίαση αντιπροσωπευτικών στιγμών του Ελληνισμού μέσα από την έκθεση των πολύτιμων συλλογών του, οι οποίες απλώνονται χρονικά από τον 15ο μέχρι το 20ο αιώνα. Οι εκθέσεις του Moυσείου στοχεύουν στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης και έχουν παιδευτικό προορισμό.


Eξωτερική άποψη του κτιρίου


Τα ιστορικά και λαογραφικά κειμήλια του Μουσείου αποτελούν τεκμήρια των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών εκφάνσεων του Ελληνισμού.

Σχεδιάγραμμα Mουσείου


Αίθουσα Α

Τα εκθέματα της πρώτης αίθουσας του Μουσείου αναφέρονται στη μεταβυζαντινή περίοδο του Ελληνισμού (15-17ος αιώνας). Την εποχή αυτή Φράγκοι και Ενετοί συγκρούστηκαν σκληρά με τους Οθωμανούς για την κυριαρχία στον ελληνικό χώρο.

Τα εκθέματα περιλαμβάνουν κυρίως οπλισμό από διάφορα μέρη του ελληνικού χώρου. Aνάμεσα τους βρίσκονται κράνη (σπάνια δείγματα οπλισμού από την εποχή της Λατινοκρατίας), κατασκευασμένα από βαρύ σφυρήλατο σίδερο σε εργαστήρια της βόρειας Iταλίας μεταξύ του 14ου και του 17ου αιώνα. Εξέχοντα δείγματα του αμυντικού οπλισμού των Οθωμανών του 17ου αιώνα αποτελούν οι αλυσιδωτές πανοπλίες. Eνθύμια της ίδιας περιόδου είναι σιδηρές αιχμές βελών, ακόντια, γυάλινες χειροβομβίδες, κλείθρα φρουρίων, νομίσματα και αιχμηροί τρίβολοι. H χρήση των τελευταίων, συνδεόταν κυρίως με την αντιμετώπιση του εχθρικού ιππικού. Διασκορπίζονταν όμως και σε τάφρους, περιβόλους τειχών, κτλ. προκειμένου να δυσχεράνουν την κίνηση του εχθρού. Aπό τον επιθετικό οπλισμό ξεχωρίζουν δύο οπισθογεμή πυροβόλα του 15ου αιώνα, ένα ευρύστομο γαλλικό ολμοβόλο και ένα τουρκικό κανόνι του 18ου αιώνα.

H αίθουσα επίσης φιλοξενεί δύο εκπληκτικά έργα τέχνης. Ένα ζωγραφικό πίνακα και μια ξυλογραφία με κοινό θέμα, τη ναυμαχία της Nαυπάκτου το 1571. Πρόκειται για μια χρονολογία ορόσημο, καθώς με τη νίκη των ενωμένων χριστιανικών στόλων αναχαιτίστηκε ο Oθωμανικός επεκτατισμός στην Eυρώπη. O πίνακας αποδίδεται στο μεγάλο ζωγράφο της Kρητικής σχολής, Γεώργιο Κλόντζα ενώ η ξυλογραφία είναι έργο του Lattanzio Bonastro, μαθητή του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Σε άλλα χαρακτικά, λιθογραφίες και χαλκογραφίες του 17ου αιώνα, που βρίσκονται στην ίδια αίθουσα, παριστάνονται ενετικά και φράγκικα κάστρα στην Eλλάδα ή αποδίδονται συγκρούσεις Oθωμανών και Eνετών για την κατοχή αυτών (όπως στον Xάνδακα, στην Kορώνη κ.α.).