Η Ελλάδα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου

Η σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και της αριστεράς μετά τον Οκτώβριο του 1944 δικαιολόγησε την αύξηση της βρετανικής επιρροής, τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Η επιδείνωση της αντιπαράθεσης, συμπίπτοντας με αντίστοιχες εξελίξεις στο διεθνή χώρο (ρήγματα στη συνεργασία των πρώην συμμάχων εναντίον της Γερμανίας , έναρξη Ψυχρού Πολέμου), οδήγησε στην περαιτέρω επέκταση της βρετανικής ανάμειξης στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Μέσα σε ένα νέο κλίμα ιδεολογικοπολιτικού διπολισμού (Δύση-Σοβιετική Ένωση) η ελληνική εξωτερική πολιτική της Μεταπολεμικής περιόδου δεν είχε άλλη επιλογή από το να αγκιστρωθεί στις επιλογές πιο ισχυρών δυνάμεων: αρχικά της Βρετανίας και σταδιακά από το 1946 και μετά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε καν η επιλογή περιφερειακών λύσεων, όπως το βαλκανικό σύμφωνο πριν το 1939. Για μια ακόμα φορά, η ελληνική εξωτερική πολιτική θυσίαζε το προνόμιο της αυτονομίας αποζητώντας απεγνωσμένες εγγυήσεις για την εσωτερική σταθερότητα και τη διεθνή προστασία της.