Tα Πρώιμα Bυζαντινά νομίσματα και οι σφραγίδες
  Τα νομίσματα στους Πρώιμους Bυζαντινούς χρόνους κόβονταν σε χρυσό, άργυρο και κράματα του χαλκού. Το πιο συνηθισμένο από αυτά ήταν το χρυσό νόμισμα, το solidus (ή νόμισμα στην ελληνική), και μία ποικιλία μονάδων του χαλκού, δηλαδή η φόλλις (follis) και οι υποδιαιρέσεις της, που χρησιμοποιούνταν στις καθημερινές συναλλαγές.
  Ο τυπικός πρώιμος βυζαντινός solidus έφερε την εικόνα του αυτοκράτορα στον εμπροσθότυπο. Συνήθως πρόκειται για προτομή, με επιγραφή που αναφέρει το όνομα και τον τίτλο του αυτοκράτορα. Ένας συναυτοκράτορας (γιος ή αδελφός), μία καθιστή μορφή της Κωνσταντινούπολης, ένας άγγελος ή μία Νίκη που κρατάει ένα σταυρό ή ένας σταυρός σε βαθμίδες απεικονίζονταν συχνά στον οπισθότυπο (θρησκευτικές μορφές, όπως η Παναγία και ο Χριστός συνηθίζονταν περισσότερο στους Μεσοβυζαντινούς χρόνους). Τεχνοτροπία και εικονογραφία παρόμοια με αυτή των νομισμάτων συναντώνται στις σφραγίδες, που ήταν συνήθως κατασκευασμένες από μόλυβδο και χρησιμοποιούνταν για την επικύρωση σημαντικών εγγράφων των αυτοκρατόρων, καθώς και εκκλησιαστικών και κρατικών αξιωματούχων. Το όνομα (μονόγραμμα) του προσώπου που εξέδιδε τη σφραγίδα παρουσιάζεται συντετμημένο, με τη μορφή μονογράμματος, στον εμπροσθότυπο.