Ποινές

Οι ποινές επηρέαζαν κυρίως τη ζωή, την περιουσία, την κοινωνική θέση, αλλά, περιέργως, σπάνια την προσωπική ελευθερία του κατηγορουμένου. Οι ποινές κυμαίνονταν από το θάνατο (όπως στην περίπτωση ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης), την εξορία (για ανθρωποκτονία εξ αμελείας), την κατάσχεση της περιουσίας, τη στέρηση του δικαιώματος ψήφου (για επιβολή τυραννίας) έως ένα απλό πρόστιμο (για βιασμό) και μερικές φορές ταπεινωτική τιμωρία, όπως η ποινή του εγκλεισμού στην ποδοκάκη (για κλοπή).

Συγκεκριμένα, η θανατική καταδίκη συνήθως εκτελούνταν αμέσως, εκτός αν ένα από τα ιερά καράβια των Αθηναίων απουσίαζε σε ταξίδι στη Δήλο. Η εκτέλεση γινόταν υπό την εποπτεία των Ένδεκα. Τρεις μέθοδοι είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούνταν: η δηλητηρίαση με κώνειο, η ρίψη σε ένα χαντάκι κοντά στην Ακρόπολη και ο αποτυμπανισμός.

Η εξορία ήταν συνήθως εφ' όρου ζωής, εκτός αν δινόταν αμνηστεία. Όποιος επέστρεφε χωρίς αμνηστεία μπορούσε να θανατωθεί ατιμωρητί. Τις περισσότερες φορές η εξορία συνοδευόταν από συμπληρωματικές ποινές, όπως κατάσχεση της περιουσίας, κατεδάφιση της οικίας κάποιου ή απαγόρευση της ταφής του. Ένας ξένος που ζούσε στην Αθήνα χωρίς να πληρώνει τον κατάλληλο φόρο ή σφετεριζόταν τα πολιτικά δικαιώματα συνήθως πουλιόταν ως δούλος σε δημοπρασία που επόπτευαν οι πωληταί.

Η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων (ατιμία) σήμαινε την απώλεια (μερική ή ολική) της κοινωνικής θέσης των πολιτών, δηλαδή την ισοτιμία εκείνου που διέπραξε το αδίκημα με έναν ξένο χωρίς καμία νομική προστασία στην Αθήνα. Αυτό ήταν κληρονομικό. Η φυλάκιση επιβαλλόταν σε περίπτωση που το πρόστιμο δεν πληρωνόταν και το άτομο παρέμενε φυλακισμένο για όσο διάστημα ήταν και το χρέος απλήρωτο.

Αρχική Σελίδα