Η επεξεργασία των οστών, κυρίως αιγοπροβάτων αλλά και βοοειδών, με σκοπό την παραγωγή οστέινων εργαλείων (αιχμηρών και κοφτερών, όπως βελόνες, σπάτουλες, χτένια) ήταν μία αρκετά διαδεδομένη παραγωγική διαδικασία κατά τη διάρκεια της Nεολιθικής εποχής.

Οι τεχνικές κατεργασίας των οστών (θραύση, θλάση, απόξεση, αυλάκωση, τριβή, λείανση, διάτρηση) παρουσιάζουν σχετική ομοιογένεια σε όλες τις φάσεις. Κατά τη Νεότερη Νεολιθική σημειώνεται και η χρήση του ελαφοκέρατος για την κατασκευή λαβών και στειλεώσεων δρεπανιών, πελέκεων και άλλων εργαλείων, οπότε και αυξάνεται η χρήση σύνθετης μορφής εργαλείων.