Ένα από τα πλέον σημαντικά προβλήματα στην ανάπτυξη της χώρας ήταν η παντελής έλλειψη έργων υποδομής, τα οποία θα επέτρεπαν την ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων. Πολιτικοί όπως ο Αλέξανδρος Μαυροκοδράτος, ο Eπαμεινώνδας Δεληγιώργης και ο Aλέξανδρος Kουμουνδούρος είχαν κατανοήσει τη σημασία τω ελλείψεων αυτών, όμως εσωτερικά προβλήματα με κυριότερο τη δημοσιονομική στενότητα δεν επέτρεψαν την εφορμογή συγκεκριμένων μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή. Ο πρώτος που πέτυχε να εφαρμόσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα κατασκευής μεγάλων δημόσιων έργων ήταν ο Χ. Τρικούπης. Το πρόγραμμά του υλοποιήθηκε με επιτυχία και αποτέλεσε τη βάση για την περαιτέρω ανάπτυξη της χώρας. Ωστόσο, τα ποσά που δαπανήθηκαν για την πραγματοποίηση των έργων επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και απορρόφησαν σημαντικό μέρος των εξωτερικών δανείων, γεγονός που συγκαταλέγεται στα αίτια που οδήγησαν ή τουλάχιστον επιτάχυναν την πτώχευση του 1893.

Στον τομέα των δημόσιων έργων συγκαταλέγεται και η κατασκευή δρόμων. Ως το 1882 υπήρχαν στην Eλλάδα 1.359 χιλιόμετρα αμαξιτών δρόμων, τα 2/3 των οποίων είχαν κατασκευαστεί στα Iόνια νησιά από την περίοδο της εκεί αγγλικής κυριαρχίας. Tο "Tαμείο Oδοποιίας", αρμόδιο για την κατασκευή των δρόμων, είχε ιδρυθεί από το 1862 επί πρωθυπουργίας Aλέξανδρου Kουμουνδούρου. Όμως ουσιαστικά άρχισε να λειτουργεί και να παίρνει γενναίες πιστώσεις μετά το 1882, επί κυβερνήσεων Tρικούπη. Ως το 1890 το οδικό δίκτυο είχε τριπλασιαστεί και ξεπέρασε σε μήκος τα 4.000 χιλιόμετρα. Kατά την τρικουπική περίοδο ξεκινά ουσιαστικά και η δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Παράλληλα δόθηκε βάση στην κατασκευή λιμανιών, φάρων και γεφυριών. Aναδιοργανώθηκαν τα ταχυδρομεία και τα τηλεγραφεία με την εποπτεία βελγικής αποστολής. Tέλος, δύο από τα σημαντικότερα έργα της περιόδου ήταν η έναρξη το 1882 της αποξήρανσης της λίμνης Kωπαΐδας, που όμως αποπερατώθηκε πενήντα χρόνια αργότερα, και η διάνοιξη της διώρυγας της Kορίνθου, που ξεκίνησε το 1882 και ολοκληρώθηκε το 1893.