Το πρώτο κυβερνητικό σχήμα του ελληνικού βασιλείου διορίστηκε τον Απρίλιο του 1833. Σε αυτό συμμετείχαν οι επιφανέστεροι εκπρόσωποι του "αγγλόφιλου" πολιτικού σχηματισμού (Αλ. Μαυροκορδάτος, Σπ. Τρικούπης κ.ά.) καθώς και ο Ι. Κωλέττης. Το κόμμα των Ναπαίων, που ήταν ταυτισμένο με την καποδιστριακή περίοδο, δεν εκπροσωπήθηκε και έτσι το καλοκαίρι του 1833 προήλθε από αυτούς η πρώτη αντιπολιτευτική δράση. Αυτή εκφράστηκε μέσω δημοσιευμάτων στον Τύπο καθώς και με συλλογή υπογραφών για την εκδίωξη των αντιβασιλέων. Η αντίδραση του παλατιού εκδηλώθηκε με το διορισμό νέου υπουργικού σχήματος, με ενισχυμένη παρουσία του γαλλικού κόμματος αυτή τη φορά. Tο 1834 σημαδεύεται από την κρίση στις σχέσεις των μελών της αντιβασιλείας που καταλήγει στη μονοκρατορία του Άρμανσμπεργκ και από τη δίκη και καταδίκη σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η εκπορευόμενη από τον I. Κωλέττη μεθόδευση της δίκης προκάλεσε τις αντιδράσεις των Ναπαίων (εξεγέρσεις στη Μάνη, τη Μεσσηνία και αλλού) αλλά και των φιλικά προσκείμενων στον Aλ. Μαυροκορδάτο. Ενδεικτική της σύγκλισης των μαυροκορδατικών με τους Ναπαίους την εποχή εκείνη είναι και η σθεναρή άρνηση των δικαστών Τερτσέτη και Πολυζωίδη να συναινέσουν στην καταδίκη του Γέρου.

Ο I. Κωλέττης, γνώστης των εσωτερικών πολιτικών πραγμάτων και με ισχυρά ερείσματα ιδίως στους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, αντιμετώπισε αποτελεσματικά τις εξεγέρσεις, μεγιστοποιώντας έτσι την πολιτική ισχύ του. Το γεγονός αυτό προκάλεσε σύντομα ρήξη στις σχέσεις του με τον Άρμανσμπεργκ, η οποία και οδήγησε στην αποπομπή του από την κυβέρνηση το 1835, χρονιά που ενηλικιώνεται ο Όθωνας. Σε μια προσπάθεια μάλιστα προσεταιρισμού των άλλων δύο κομμάτων, ο νεαρός βασιλιάς έδωσε χάρη στο Θ. Κολοκοτρώνη, ενώ προωθήθηκαν στην κυβέρνηση πρόσωπα φιλικά προσκείμενα στον Aλ. Μαυροκορδάτο.

Τα πρώτα χρόνια της εσωτερικής πολιτικής ζωής σημαδεύονται ακόμη από τη μεγάλη εξέγερση στην Ακαρνανία το 1836, που υποκινήθηκε από τους οπαδούς του I. Κωλέττη και τους Ναπαίους και αποσκοπούσε στην απομάκρυνση του Άρμανσμπεργκ. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα ένα χρόνο αργότερα κι αφού έχει προηγηθεί σύγκρουσή του τόσο με τον Όθωνα όσο και με την αυλή της Βαυαρίας. Στα 1837 σημειώνεται ουσιαστικά το τέλος της κυριαρχίας του Άρμανσμπεργκ και ξεκινά η απολυταρχική διακυβέρνηση της χώρας από τον Όθωνα.