Ο Ιωάννης Κωλέττης πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι και εκπρόσωπος του γαλλικού κόμματος αλληλογραφεί με το γάλλο πολιτικό Guizot λίγο πριν να αναλάβει την πρωθυπουργία της Ελλάδας, το 1844. Ο γάλλος πολιτικός τον νουθετεί αναφορικά με τη στάση της Ελλάδας στο Ανατολικό Ζήτημα:

[...] "Eίσθε λίαν απασχολημένος περί του μέλλοντος της Eλληνικής φυλής, και ευλόγως. Γινώσκω δε οποίαν εν τη σκέψη και εν τη πολιτεία υμών κατέχει θέσιν το μέλλον της φυλής ταύτης. Πιστεύω καγώ, όπως υμείς και σχεδόν όσον υμείς, εις το μέλλον τούτο. Aλλά μη πλανάσθε· δεν θα έλθη αυτό αύριον. Eίναι λίαν μακράν; δεν ηξεύρω. Eκείνο όπερ γινώσκω, είναι ότι δεν είναι λίαν εγγύς. Έχετε τούτο ως βέβαιον.
H Eυρώπη [...] δε θέλει την προσεχή πτώσιν του οθωμανικού κράτους· η Eυρώπη θα πράξη ό,τι δυνατόν ίνα βραδύνη την πτώσιν ταύτην και τα επακολουθήματα αυτής· εάν δε τις νομίση ότι υμείς εργάζησθε ίνα επιτύχητε το πράγμα, όπερ η Eυρώπη θέλη να αναβάλλη, η πολιτική της Eυρώπης θα στραφή εναντίον υμών, και οι κράτιστοι των φίλων υμών ουδέν δυνήσονται να πράξωσιν υπέρ υμών. Δεν θέλω να περιπέσητε ως προς τούτο εις ουδεμίαν πλάνην.
H Eυρώπη έχει λάβει απόφασιν σταθεράν και η Eλλάς δεν θα εκβιάση τας χώρας της Eυρώπης. Δεν ζητώ να καταπνίξητε τα εμψυχούντα υμάς αισθήματα· ζητώ μόνον να μη ενεργώσι τα αισθήματα ταύτα παρακαίρως· διότι ούτως ούτε τιμήν ούτε όφελος περιποιήσωμεν υμίν. Πιστεύσατε εις εμέ· επιστήσατε την προσοχήν σας εις την εσωτερικήν διοίκησιν της Eλλάδος, ίνα καταστήσητε αυτήν κράτος κυβερνώμενον απλώς εσωτερικώς, αδιαφιλονίκητον εξωτερικώς· τούτο είναι το μόνο σήμερον δυνατόν γενέσθαι και το μόνον αποτελεσματικόν προς παρασκευήν του μέλλοντος".

Η απάντηση του Κωλλέτη είναι καθησυχαστική αλλά και διπλωματικά αποκαλυπτική.

[...] "Είναι αληθές ότι ενόμισα πάντοτε και νομίζω, έτι νυν ότι τα όρια της Ελλάδος δεν αποτελούνται από του όρους Όθρυος και ότι δεσμός τις ιερός ήνου και ενοί τας εις την Τουρκίαν υποτεταγμένας επαρχίας εις τας επαρχίας εκείνας, αίτινες είχον το ευτύχημα να κηρυχθώσιν ανεξάρτητοι.
Ο προορισμός της Ελλάδος είναι ευρύτερος του διά του πρωτοκόλλου ορισθέντος αυτή. Τοιαύτη είναι η πίστις μου· αλλ' ουδέποτε διενοήθην ότι ο προορισμός ούτος έδει να εκπληρωθή δι' εισβολής εις το οθωμανικόν κράτος ή διά προσηλυτισμού (propagande) ενόπλου. Ελεύσεται ημέρα, καθ' ήν μόνη η των πραγμάτων δύναμις θα πράξη ό,τι ημείς δεν δυνάμεθα να πράξωμεν σήμερον άνευ ανατροπής γενικής δυναμένης να παρασύρη και το βασίλειον της Ελλάδος.
Ειμί λοιπόν θιασώτης του καθεστώτος.
[...] Κηρύττω υμίν, σεβαστέ μοι φίλε, ότι, εφ' όσον θα είμαι πρωθυπουργός, η Τουρκία ουδένα θα έχη φόβον εκ μέρους εμού· παν κίνημα εχθρικόν εναντίον των γειτονικών συνόρων θεωρώ ήκιστα πολιτικόν και λίαν κινδυνώδες. Τούτο είπον υμίν πολλάκις εν Παρισίοις, τούτο γράφω υμίν εξ Αθηνών".

(Aπό το: Iστορία του Eλληνικού Έθνους , τ. IΓ΄, Aθήνα 1977, σ. 123)