Τα ειδώλια, φτιαγμένα συνήθως από πηλό, αλλά και από λίθο και μάρμαρο, αποδίδουν με περισσότερο ή λιγότερο σχηματικό τρόπο το έμψυχο και άψυχο περιβάλλον του ανθρώπου. Προέρχονται από όλες τις περιοχές του Αιγαίου (Θεσσαλία, Πελοπόννησος, Βοιωτία κ.ά.), ενώ λιγοστά μόνο παραδείγματα προέρχονται από το ΒΑ Αιγαίο.

Το θεματολόγιο των μορφών που απεικονίζονται είναι πλούσιο: ανθρωπόμορφα ειδώλια, εκ των οποίων υπερτερούν οι γυναικείες και οι χωρίς ένδειξη φύλου μορφές από τις ανδρικές και τις υβριδικές (ανθρωποζωόμορφες), ζώα, έπιπλα και τροφοπαρασκευαστικές κατασκευές σπιτιών (π.χ. φούρνοι) κ.ά.

Τα γυναικεία ειδώλια υπερέχουν αριθμητικά σε όλες τις περιόδους της Nεολιθικής, γεγονός που μαρτυρεί ότι κάποιες όψεις της γυναικείας υπόστασης (η συμβολή της στην αναπαραγωγή αλλά και τη συντήρηση του οίκου) έχουν βαρύνουσα συμβολική σημασία.

Η έμφαση στη γονιμική διάσταση της γυναίκας είναι εμφανής στα ειδώλια που παρουσιάζουν γυναίκες στεατοπυγικής μορφής με υπερτροφικούς μαστούς, άλλοτε όρθιες και άλλοτε καθιστές σε κάθισμα ή οκλαδόν. Σπανιότερος είναι ο τύπος της γυναίκας στη φάση τεκνοποιίας. Η έμφαση στον οικιακό χαρακτήρα της γυναικείας παρουσίας παρατηρείται στον οικιακό χαρακτήρα των χώρων ανεύρεσης των ειδωλίων αλλά και στο ότι αυτοί σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή (αποθηκευτικοί χώροι, τροφοπαρασκευαστικές ζώνες, φούρνοι, χώροι κατασκευής εργαλείων, χώροι με εργαλεία άλεσης, εργαλεία υφαντικής ή κοσμήματα). Η σχέση αυτή είναι εμφανής σε κάποια παραδείγματα γυναικείων ειδωλίων, όπου τα μάτια αποδίδονται με τη μορφή κόκκων δημητριακών.

Η λειτουργία των ειδωλίων, ανθρωπόμορφων και μη, έχει απασχολήσει πολύ τους ερευνητές τα τελευταία χρόνια που διατύπωσαν πολλές και διαφορετικές θεωρίες.