Οι αλλαγές που σημειώνονται στην οργάνωση αρκετών οικισμών της Νεότερης Νεολιθικής στη Θεσσαλία έχουν ερμηνευθεί με διαφορετικό τρόπο.

Ειδικότερα για το Διμήνι Θεσσαλίας, προτάθηκε η άποψη από τον P. Halstead ότι στο κεντρικό κτίσμα τύπου "μεγάρου" στεγαζόταν τώρα μία πυρηνική οικογένεια λίγων ατόμων, ενώ στα μικρότερα οικήματα που εφάπτονταν των περιβόλων και περιέβαλλαν την κεντρική αυλή συνέχιζαν να διαμένουν τα μέλη πολυγονικών οικογενειών. Η μετάβαση από την πολυγονική-διευρυμένη στην πυρηνική οικογένεια θεωρείται από πολλούς ερευνητές ως συνάρτηση σημαντικών αλλαγών στη δομή της νεολιθικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της ανάδειξης νέων φορέων εξουσίας και γοήτρου που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της κοινότητας.

’λλοι ερευνητές τονίζουν ότι οι αλλαγές αυτές που παρατηρούνται στην οργάνωση του χώρου μαρτυρούν την καθιέρωση μιας νέας διάστασης του "συλλογικού" με στοιχεία ιεραρχικής οργάνωσης και όχι αλλαγές στη δομή της οικογένειας. Όπως προκύπτει από πολλά εθνογραφικά παραδείγματα κοινωνιών οργανωμένων σε γένη και διευρυμένες-πολυγονικές οικογένειες, πολλές φορές τα γηραιότερα ή ικανότερα μέλη των γενών αυτών ασκούν ένα είδος ενδοκοινοτικής εξουσίας, ρυθμιστικού και οργανωτικού χαρακτήρα. Το δικαίωμα όμως αυτό άσκησης εξουσίας, που μεταβιβάζεται συνήθως κληρονομικά και προσδίδει κύρος και δύναμη στα άτομα που το ασκούν, δεν ανατρέπει την ίδια την κοινότητα, αφού η εξουσία πηγάζει και ελέγχεται από αυτήν, συμβάλλοντας συνεπώς με διαφορετικό τρόπο στη συνοχή της.