Λειχούδης Κωνσταντίνος: πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1059-1063), ο οποίος διαδέχθηκε το Μιχαήλ Κηρουλάριο. Φίλος του Ιωάννη Μαυρόποδα και του Μιχαήλ Ψελλού, ανήκε στον κύκλο των λογίων που έπαιζαν ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή του Βυζαντίου ιδιαίτερα στα χρόνια του Κωνσταντίνου Θ' Μονομάχου. Υπηρέτησε στη Σχολή των Μαγγάνων. Προς τιμήν του έγραψε επιτάφιο λόγο ο Μιχαήλ Ψελλός.
Λεόντιος Nεαπόλεως (6ος-7ος αιώνας): διατέλεσε επίσκοπος Nεαπόλεως (= Λεμεσού) στην Kύπρο και διακρίθηκε κυρίως ως συγγραφέας. Στηρίχθηκε σε υλικό του Σωφρονίου Iεροσολύμων και του Mόσχου και συνέγραψε το Βίο του Aγίου Iωάννη Eλεήμονος. Γνωστό επίσης κείμενο είναι ο Βίος του οσίου Συμεών του διά Xριστόν σαλού.
Λέων Διάκονος (10ος αιώνας): ιστορικός που στο έργο του Ιστορίαι περιγράφει τα γεγονότα από το θάνατο του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου (959) ως το θάνατο του Ιωάννη Τσιμισκή (976). Παρέχει πληροφορίες για την ιστορία των Βουλγάρων και των Ρώσων.
Λέων Στ' : αυτοκράτορας από το 886 έως το 912. Εξαιρετικά μορφωμένος, είχε την επονομασία "Σοφός". Λόγω του τέταρτου γάμου που συνήψε προκάλεσε εκκλησιαστικό ζήτημα. Αναδιαμόρφωσε τη διοίκηση και τη νομοθεσία του κράτους με την έκδοση νέων νόμων (Βασιλικά, Νεαρές) και με το Επαρχικόν Βιβλίον. Συνέθεσε επίσης ένα σύγγραμμα στρατιωτικού περιεχομένου με τον τίτλο Τακτικά.
Λέων φιλόσοφος ή μαθηματικός (9ος αιώνας): βυζαντινός σοφός. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε διάσημος δάσκαλος στις επιστήμες της τετρακτύος (αριθμητική, γεωμετρία, μουσική και αστρονομία). Ο χαλίφης Αλ Μαμούν προσπάθησε να τον δελεάσει, για να έρθει στη Βαγδάτη. Ο Λέων αρνήθηκε και έγινε από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο επικεφαλής της Σχολής της Μαγναύρας για τις θετικές επιστήμες. Αξιοσημείωτη είναι η προσφορά του στη διάσωση και διάδοση των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών και αστρονόμων, ενώ και ο ίδιος είχε σημαντικές επιστημονικές επιδόσεις.
Λιβάνιος: ρήτορας και δάσκαλος, που γεννήθηκε το 314 στην Aντιόχεια και πέθανε γύρω στο 393.
λογότυποι: στερεότυπα επαναλαμβανόμενες λέξεις ή φράσεις που αποτελούν σημασιακές μονάδες, μικροσκοπικά μοτίβα περιεχομένου και μορφής που εύκολα απομνημονεύονται και ανακαλούνται στη μνήμη. Απαντούν ήδη στα ομηρικά έπη και αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα ποιημάτων της δημώδους βυζαντινής λογοτεχνίας.
Λουκιανός (2ος αιώνας): συγγραφέας του περιβάλλοντος της Δεύτερης Σοφιστικής. Έγραψε διαλόγους και επιστολές με θέματα φιλοσοφικά και θρησκειολογικά.