Γαβαλάς Μανουήλ (τέλη 13ου-μέσα 14ου αιώνα): λόγιος κληρικός. Διατέλεσε αξιωματούχος της Μητροπόλεως Φιλαδελφείας και αργότερα μητροπολίτης Εφέσου. Αναμείχθηκε στην ησυχαστική έριδα, έγραψε θεολογικά, φιλοσοφικά και φιλολογικά συγγράμματα και ασχολήθηκε με τη ρητορική και την επιστολογραφία.
Γαλησιώτης Γεώργιος (13ος-14ος αιώνας): βυζαντινός συγγραφέας, κληρικός και αξιωματούχος του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Υπήρξε μαθητής του Μανουήλ Ολόβωλου. Έγραψε μαζί με τον Οιναιότη μια παράφραση σε δημωδέστερη γλώσσα του Βασιλικού Ανδριάντος του Νικηφόρου Βλεμμύδη. Από τη συγγραφική του δραστηριότητα γνωρίζουμε επιπλέον μία μονωδία για το δάσκαλό του Μανουήλ Ολόβωλο, ένα θρήνο για την πτώση του τρούλου της Αγίας Σοφίας και διάφορα άλλα ρητορικά κείμενα.
Γελάσιος Καισαρείας (4ος αιώνας): επίσκοπος Καισαρείας. Από το συγγραφικό του έργο σώζονται μόνο ορισμένα αποσπάσματα από ομιλίες, ενώ οι έμμεσες αναφορές σ' αυτόν από βυζαντινούς συγγραφείς δείχνουν ότι το έργο του ήταν γνωστό. Ίσως μάλιστα να είναι και ο συγγραφέας μιας εκκλησιαστικής ιστορίας.
Γελάσιος Κυζικηνός (5ος αιώνας): συγγραφέας της Εκκλησιαστικής Ιστορίας που αναφέρεται στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στηρίζεται σε προγενέστερους ιστορικούς και σε έγγραφα από τη Σύνοδο της Νίκαιας.
Γενέσιος Ιωσήφ (10ος αιώνας): λόγιος του περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου. Έγραψε κατ' εντολή του αυτοκράτορα ιστορικό έργο με τον τίτλο Βασιλείαι, που περιγράφει τα γεγονότα της περιόδου 813-886, αποτελώντας σημαντική πηγή για τον 9ο αιώνα.
Γερμανός Πατριάρχης (άγιος): πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (715-730). Διακρίθηκε για τη μόρφωσή του. Αντιτάχθηκε στην εικονοκλαστική πολιτική του Λέοντα Γ' Ίσαυρου και παραιτήθηκε από το αξίωμά του. Υπήρξε σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας και ποιητής.
Γεωμέτρης Ιωάννης (10ος αιώνας): ποιητής. Έλαβε σπουδαία παιδεία και καλλιέργησε κυρίως την επιγραμματική ποίηση. Εμπνεύστηκε από γεγονότα και πρόσωπα της επικαιρότητας, όπως από τους πολέμους εναντίον των Βουλγάρων και των Ρώσων. Η συλλογή μοναστικών επιγραμμάτων του φέρει τον τίτλο Παράδεισος.
Γεώργιος Μοναχός (ή Γεώργιος Αμαρτωλός): Τοποθετείται στον 9ο αιώνα, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα για τη ζωή του. Συνέθεσε παγκόσμια χρονογραφία Χρονικόν Σύντομον, όπου εκθέτει τα γεγονότα από κτίσεως κόσμου ως το 842 μ.Χ. Θεωρείται τυπικός εκπρόσωπος της μοναστικής χρονογραφίας.
Γεώργιος Νικομηδείας (9ος αιώνας): μητροπολίτης Νικομήδειας και φίλος του Φώτιου. Διακρίθηκε ως υμνογράφος και θεολόγος κληρικός. Άφησε πλούσιο ομιλητικό έργο.
Γεώργιος Σύγκελλος (τέλη 7ου-αρχές 8ου αιώνα): Ιστορικός-χρονογράφος. Γνωρίζουμε ελάχιστα για το βίο του. Συνέγραψε την Εκλογή Χρονογραφίας (επιλογή αποσπασμάτων από χρονογράφους), όπου αφηγείται τα γεγονότα από κτίσεως κόσμου ως το 284 μ.Χ.
Γλυκάς Μιχαήλ: χρονογράφος και ποιητής του 12ου αιώνα. Υπήρξε αυτοκρατορικός γραμματικός του Μανουήλ Α' Κομνηνού, έπεσε σε δυσμένεια και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Απελευθερώθηκε και έγινε μοναχός. Έγραψε Χρονογραφία, ένα ικετευτικό ποίημα σε δημώδη γλώσσα προς τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α', μια συλλογή παροιμιών με θεολογικές ερμηνείες σε δεκαπεντασύλλαβο και θεολογικό πόνημα σε επιστολική μορφή.
Γοργονία: αδελφή του Γρηγόριου Ναζιανζηνού, για το θάνατο της οποίας εκείνος συνέταξε έναν επιτάφιο λόγο και πλήθος επιτύμβιων επιγραμμάτων.
Γρηγοράς Νικηφόρος (14ος αιώνας): βυζαντινός λόγιος και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Ηράκλεια του Πόντου και έδρασε στην Κωνσταντινούπολη. Ιδιαίτερα μορφωμένος, μαθητής του Θεόδωρου Μετοχίτη, κέρδισε την εύνοια του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου και έπαιξε ενεργό ρόλο στην πολιτική. Παράλληλα δίδασκε στην ιδιωτική σχολή του. Στη συνέχεια υπηρέτησε και τους αυτοκράτορες Ανδρόνικο Γ' και Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο. Αναμείχθηκε στην ησυχαστική έριδα και τάχθηκε εναντίον του Γρηγόριου Παλαμά. Για τη στάση του περιορίστηκε στη Μονή της Χώρας από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Στ' Καντακουζηνό, του οποίου παλαιότερα υπήρξε φίλος. Ως συγγραφέας ήταν πολύπλευρος και πολυγραφότατος. Διακρίθηκε ως ιστορικός, θεολόγος, ρήτορας, φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος.
Γρηγόριος Αγιογράφος (Πρεσβύτερος): συγγραφέας από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (6ος ή 7ος αιώνας). Φέρεται ως ο συγγραφέας μιας βιογραφίας του Γρηγόριου Ναζιανζηνού, που ενσωματώθηκε στο Μηνολόγιο του Συμεών του Μεταφραστή.
Γρηγόριος Ναζιανζηνός (4ος αιώνας): από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, διατέλεσε επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Ναζιανζού. Ανακηρύχτηκε άγιος. Χαρισματικός συγγραφέας και ποιητής με λαμπρή παιδεία. Άφησε τεράστιο έργο από 45 ομιλίες και πανηγυρικούς λόγους, 245 επιστολές, ποιήματα (θεολογικού και αυτοβιογραφικού περιεχομένου) και επιγράμματα ενσωματωμένα στην Παλατινή Ανθολογία. Ενεπλάκη στις θεολογικές διαμάχες της εποχής του με τον Απολλινάριο.
Γρηγόριος Νύσσης (4ος αιώνας): εκκλησιαστικός συγγραφέας από τη Νύσσα της Καππαδοκίας και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Ανακηρύχτηκε άγιος. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται ομιλίες, με εξηγητικό και δογματικό περιεχόμενο, και επιτάφιοι λόγοι με λογοτεχνικές αξιώσεις. Επιπλέον, είχε ενεργό ανάμειξη σε ζητήματα θεολογικά και πολιτικά (Σύνοδοι της Αντιόχειας και της Κωνσταντινουπόλεως).