Φιλής Μανουήλ (14ος αιώνας): ποιητής στην αυλή των Παλαιολόγων. Υπήρξε μαθητής του Γεώργιου Παχυμέρη και πήρε μέρος σε διάφορες πρεσβευτικές αποστολές. Διατηρούσε στενούς δεσμούς με την αυτοκρατορική οικογένεια και την αριστοκρατία της εποχής. Έγραψε πλήθος ποιημάτων και επιγραμμάτων για διάφορα θέματα.
Φίλιππος Μονότροπος (αρχές 12ου αιώνα): συγγραφέας και μοναχός. Έγραψε δύο ηθικοδιδακτικά ποιήματα, τη Διόπτρα και τη Διάλεξη, με τη μορφή διαλόγου μεταξύ του σώματος και της ψυχής.
Φιλοστόργιος (τέλη 4ου-αρχές 5ου αιώνα): συγγραφέας εκκλησιαστικής ιστορίας που καλύπτει την περίοδο από το 300 ως το 425, συνεχίζοντας τον Ευσέβιο Καισαρείας. Σώζεται σε αποσπάσματα και διαπνέεται από αρειανικές αντιλήψεις.
Φώτιος (9ος αιώνας): δεσπόζουσα προσωπικότητα, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, λόγιος και πολιτικός. Είχε ενεργό ανάμειξη στα πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα της αυτοκρατορίας. Άφησε πλούσιο φιλολογικό έργο. Η Βιβλιοθήκη του περιλαμβάνει περιλήψεις και κριτικές αναλύσεις 281 συγγραμμάτων της θύραθεν και εκκλησιαστικής γραμματείας, που ο Φώτιος ανέγνωσε. Ονομάστηκε και Μυριόβιβλος. Συνέταξε επίσης το Λεξικόν που περιέχει ερμηνείες αξιοσημείωτων λέξεων και εκφράσεων. Έγραψε ακόμη θεολογικές πραγματείες και επιστολές.