Βασιλάκης Νικηφόρος (12ος αιώνας): συγγραφέας και κληρικός. Υπήρξε δάσκαλος γραμματικής και ρητορικής και υπηρέτησε ως διδάσκαλος του αποστόλου, ερμηνευτής δηλαδή των επιστολών του Παύλου στην Αγία Σοφία. Καταδικάστηκε ως αιρετικός το 1157. Έγραψε προγυμνάσματα, λόγους και επιστολές, καθώς και σατιρικά έργα που δε σώζονται.
Βασίλειος A': βυζαντινός αυτοκράτορας και ιδρυτής της δυναστείας των Μακεδόνων. Βασίλεψε από το 836 έως το 886.
Βασίλειος Β': βυζαντινός αυτοκράτορας (956-1025). Μετά τους νικηφόρους πολέμους του εναντίον των Βουλγάρων (997-1014) επονομάστηκε Βουλγαροκτόνος.
Βασίλειος Μέγας (άγιος): σημαντικός Πατέρας της Εκκλησίας του 4ου αιώνα και μητροπολίτης Καισαρείας. Υπήρξε γνώστης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και σπουδαίος ρήτορας. Έγραψε πλήθος επιστολών, ασκητικά έργα και θεολογικές πραγματείες.
Βασίλειος Σελευκείας (5ος αιώνας): αρχιεπίσκοπος Σελευκείας και εκκλησιαστικός συγγραφέας. Έγραψε ομιλίες πάνω σε βιβλικά θέματα. Στα εξηγητικά του έργα φέρει σαφείς επιδράσεις από το Μεγάλο Βασίλειο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο. Εναντιώθηκε στο μονοφυσιτισμό και συνυπέγραψε την καταδίκη του στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451).
Βελισάριος (6ος αιώνας): στρατηγός που υπηρέτησε στο στρατό του Ιουστινιανού και διακρίθηκε στις εκστρατείες εναντίον των Περσών και των Βανδάλων. Κατέστειλε επίσης τη Στάση του Νίκα (532) στην Κωνσταντινούπολη. Οι νίκες του απεικονίστηκαν σε μωσαϊκό που κοσμούσε τη Χαλκή Πύλη της Πόλης.
Βησσαρίων (15ος αιώνας): διάσημος λόγιος και θεολόγος. Ανήκει στον κύκλο των λόγιων που εκπατρίσθηκαν στη Δύση, κατά την ταραχώδη περίοδο των χρόνων γύρω από την Άλωση. Συμμετείχε στη Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας (1437-1438) ως αρχηγός των οπαδών της Ένωσης των Εκκλησιών. Προσχώρησε στον καθολικισμό, έμεινε στην Ιταλία και έγινε καρδινάλιος. Λαμπρός ελληνιστής και λατινιστής, έγραψε πολλές ομιλίες, εγκώμια και θεολογικά πονήματα. Διηύθυνε στη Ρώμη μία ακαδημία που επιμελούνταν μεταφράσεις κλασικών συγγραφέων και συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό ελληνικών χειρογράφων. Η συλλογή του αποτέλεσε το βασικό πυρήνα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας.
Βλεμμύδης Νικηφόρος (13ος αιώνας): βυζαντινός λόγιος στην αυτοκρατορία της Νίκαιας. Έζησε και έδρασε στην αυλή των αυτοκρατόρων Ιωάννη Γ' Βαάτζη και Θεόδωρου Β' Λάσκαρη. Δίδαξε φιλοσοφία και έγραψε φιλοσοφικές πραγματείες. Υπήρξε θεολόγος με σημαντικό έργο γύρω από τα θέματα των αντιθέσεων μεταξύ της Ορθόδοξης και της Λατινικής Εκκλησίας. Ασχολήθηκε επίσης με τις φυσικές επιστήμες και την αστρονομία και έγραψε ένα κάτοπτρο ηγεμόνος με τίτλο Βασιλικός Ανδριάς και την αυτοβιογραφία του.
Βρυέννιος Ιωσήφ: βυζαντινός λόγιος που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 1350 και πέθανε γύρω στο 1432. Έγραψε θεολογικές πραγματείες, λόγους και επιστολές. Υπήρξε υποστηρικτής των Ησυχαστών.
Βρυέννιος Νικηφόρος: αξιωματούχος του Βυζαντίου και ιστορικός συγγραφέας (1062-1137). Υπήρξε σύζυγος της Άννας Κομνηνής και πήρε μέρος σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις και διπλωματικές αποστολές επί Αλεξίου Α' και Ιωάννη Β' Κομνηνών. Το ιστορικό του πόνημα έμεινε ημιτελές.