Διοικητική δομή και αξιώματα

Σημαντικότατο ρόλο στη διοίκηση της αυτοκρατορίας επιτελούσε ο αντιβασιλιάς (moderator imperii), που ασκούσε στην πραγματικότητα αυτοκρατορική εξουσία. Επιπλέον, πολύ σπουδαίοι θεσμοί στη διοίκηση της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης ήταν το ιδιωτικό συμβούλιο του αυτοκράτορα, που το αποτελούσαν οι έμπιστοί του, καθώς και το συμβούλιο της αυτοκρατορίας, που απαρτιζόταν από τον αυτοκράτορα (και τον αντιβασιλιά, αν υπήρχε), από το βενετό podesta της Ρωμανίας και το εξαμελές συμβούλιό του καθώς και από τους φράγκους βαρόνους της αυτοκρατορίας.

Μετά το 1205, το συμβούλιο της αυτοκρατορίας αντικαταστάθηκε πιθανόν από το συμβούλιο των φράγκων βαρόνων. Την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση της αυτοκρατορίας ασκούσαν διάφοροι αξιωματούχοι, όπως ο πρωτοβεστιάριος, πρώτος τη τάξει αξιωματούχος της αυτοκρατορικής αυλής, υπεύθυνος για την περιφρούρηση της Κωνσταντινούπολης και των αυτοκρατορικών ανακτόρων με οικονομικές αρμοδιότητες και ο senescalcus, επικεφαλής της στρατιωτικής διοίκησης, με υφισταμένους αξιωματούχους τον constabularius (κοντόσταυλος) και το marescalcus. Σημαντική θέση στη διοίκηση του αυτοκρατορικού στρατού διαδραμάτιζαν ο buticularius, ο panetarius και ο major cocus. Επικεφαλής της αυτοκρατορικής γραμματείας ήταν ο cancellarius, που είχε στην υπηρεσία του τους notarii (συμβολαιογράφοι), τους scriptores, τους clerici και τους capellani.

Την εξουσία επί του βενετικού τομέα της πόλης ασκούσε ο λεγόμενος podesta (ή potestas) και dominator των βενετικών κτήσεων της Ρωμανίας, ο οποίος διοριζόταν από το βενετό δόγη. Εκείνο που φρόντισε να διασφαλίσει από την πρώτη κιόλας στιγμή ο βενετός δόγης ήταν η βραχύχρονη θητεία στο αξίωμα του podesta της Ρωμανίας, ώστε ο εκάστοτε κάτοχος του αξιώματος να μη συγκεντρώνει εκτεταμένες εξουσίες σε βάρος της δύναμης του ίδιου του δόγη. Ο βενετός podesta της Ρωμανίας και το συμβούλιό του συμμετείχαν μαζί με φράγκους βαρόνους στο συμβούλιο του αυτοκράτορα ως ισότιμα μέλη του. Το σύστημα της βενετικής διοίκησης στη Ρωμανία λειτουργούσε ανεξάρτητα από τη διοικητική μηχανή της αυτοκρατορίας, διατηρώντας δικούς του θεσμούς, όπως η επιτροπή έξι Βενετών που πλαισίωναν τον podesta και μια σειρά δικαστικών, οικονομικών και άλλων αξιωματούχων (avocatores, camerarii, constabularii). Στο πλαίσιο της (σχετικής) πολιτικής ανεξαρτησίας που απολάμβανε, ο βενετός podesta μπορούσε να υπογράφει συνθήκες με διάφορους ηγεμόνες.