Θεσμικό πλαίσιο και διοικητική οργάνωση

Στην κερκυραϊκή κοινωνία εισήχθησαν οι φεουδαρχικοί θεσμοί, οι οποίοι ίσχυσαν παράλληλα με το τοπικό δίκαιο, όπου με τον όρο τοπικό εννοείται το προϋπάρχον βυζαντινό. Όπως προκύπτει από τις πηγές, ως τα μέσα του 15ου αιώνα οι Ασσίζες δεν είχαν εφαρμοστεί στην Κέρκυρα.

Τα αρχειακά τεκμήρια που σώζονται σχετικά με την κοινωνική κατάσταση της Ανδεγαυικής περιόδου ενισχύουν την άποψη ότι δεν επήλθε στη διάρκειά της σοβαρή αλλαγή στο κοινωνικό πλαίσιο του νησιού. Παρουσιάζεται μάλιστα η εξής τριμερής διάκριση των κοινωνικών στρωμάτων: φεουδάρχες (nobiles), κάτοικοι του κάστρου της Κέρκυρας (burgenses castri de Corpho) και αγροτικός πληθυσμός του νησιού (homines casalium et villarum insule Corphoy).

Στο νησί, που ως βυζαντινή επαρχία διατηρούσε την προ του 1204 μορφή διοίκησης, εισήχθησαν τίτλοι της δυτικής ιεραρχίας -όπως άλλωστε και στην περιοχή του θέματος Δυρραχίου. Τοποθετήθηκαν σ' αυτό αξιωματούχοι με κύρια αποστολή τη φροντίδα για την καλή αμυντική κατάσταση του νησιού. Στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας βρισκόταν ο γενικός διοικητής (vicarius et capitaneus generalis) με πολλαπλές αρμοδιότητες και εξουσία εκτελεστική των αποφάσεων της συνέλευσης (Curia). Πλαισιωνόταν από το διαχειριστή της βασιλικής περιουσίας (magister massariarum, massarius) και τους φύλακες των κάστρων του νησιού (castellani), για τη διατήρηση των οποίων καταβαλλόταν ιδιαίτερη προσπάθεια.