Eμπορική δραστηριότητα

Μετά την κατάληψή τους από τους Ιωαννίτες ιππότες το 1309, τα Δωδεκάνησα, με προεξέχουσα τη Ρόδο, αναβαθμίζουν τη θέση τους από στρατηγική και οικονομική άποψη. Από τις πρώτες δεκαετίες της κατάληψης, η Ρόδος μεταβάλλεται σε σημαντικό λιμάνι και μεγάλοι εμπορικοί οίκοι της Δύσης εγκαθίστανται σ' αυτή. Παρά τον εμπορικό ανταγωνισμό με τη Γαληνοτάτη, στη Ρόδο μνημονεύονται εγκατεστημένοι και βενετοί πρόξενοι, ενώ οι εμπορικές σχέσεις των Ιωαννιτών με τους Οθωμανούς δε διακόπηκαν ποτέ, ακόμη και σε εμπόλεμες περιόδους. Το νησί αποτελούσε κόμβο για τα θαλάσσια εμπορικά ταξίδια προς τη Συρία, την Αίγυπτο και τη Μικρά Ασία.

Από το λιμάνι της Ρόδου διακινούνταν αρώματα, ναρκωτικά, κρόκος, κερί, πιπέρι, χαβιάρι, μάλλινα και μεταξωτά υφάσματα, λάδι, κρασί και ζάχαρη, καθώς η Ρόδος διέθετε μια σημαντική βιοτεχνία ζάχαρης. Βασικά προϊόντα διατροφής δεν επιτρεπόταν να εξαχθούν από το νησί, αφού η ντόπια παραγωγή τους δεν επαρκούσε για τη σίτιση των κατοίκων.

Η βάση του νομισματικού συστήματος των Ιωαννιτών ήταν το δηνάριο και το νομισματοκοπείο του νησιού μαρτυρείται στο collacium (κάστρο), δηλαδή εκεί που κατοικούσαν υποχρεωτικά οι ιππότες.

Από την ανθηρή εμπορική δραστηριότητα φαίνεται ότι επωφελήθηκε και το ελληνικό στοιχείο, ιδιαίτερα κατά το 15ο αιώνα. Έτσι, μπορεί να ερμηνευτεί ο πλούτος που ήταν συγκεντρωμένος σε χέρια Ελλήνων, κατά την περιγραφή του Εμμανουήλ Γεωργιλά στο Θανατικό της Ρόδου. Το ελληνικό στοιχείο μάλιστα θεωρείται ότι εντάχθηκε στο νέο κοινωνικό σύστημα και φαίνεται να κατέλαβε θέσεις και διακρίσεις, καθώς και να του ανατέθηκαν λεπτές διπλωματικές αποστολές.

Είναι πιθανόν Έλληνες να εμπλέκονταν στην εμπορική δραστηριότητα ως εκπρόσωποι ή διερμηνείς των ιπποτών στις διαπραγματεύσεις τους με τους Οθωμανούς. Από το ελληνικό στοιχείο της περιοχής διακρίθηκε για τη σημαντικότατη προσωπικότητά του ο Δραγονέτος Κλαβέλλης, στενότατος συνεργάτης του μεγάλου μαγίστρου Ferdinard d' Heredia.