 |
Η πρώτη φάση της εμφύλιας διαμάχης των "Δεκεμβριανών" φάνηκε να λήγει
επίσημα με την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, το Φεβρουάριο του 1945.
Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, η κυβέρνηση με την υποστήριξη των Άγγλων
από τη μια και το Ε.Α.Μ./Ε.Λ.Α.Σ. από την άλλη συναίνεσαν σε μια σειρά
όρων που στη συνέχεια δεν τηρήθηκαν. Στην περίοδο 1945-46 επικράτησε στη
χώρα μια κατάσταση ανεξέλεγκτης βίας και αναρχίας, που έμεινε γνωστή
με το όνομα "Λευκή Τρομοκρατία". Η πολιτική αστάθεια επιδεινώθηκε και έλαβε
τη μορφή σφοδρών κοινωνικών συγκρούσεων που κλιμακώθηκαν με το πέρασμα
του χρόνου. Το δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα του Φεβρουαρίου του
1946 (που διεξήχθη με την αποχή της Αριστεράς), επανέφερε τη μοναρχία,
αλλά δεν απέτρεψε την όξυνση της σύρραξης που σοβούσε και η χώρα σύρθηκε
-για δεύτερη φορά στην ίδια δεκαετία- να συμμετάσχει σε μια αδερφοκτόνο
αυτή τη φορά σύγκρουση.
Η σύρραξη μεταξύ του κυβερνητικού στρατού από τη μια και των κομμουνιστών
ανταρτών από την άλλη, που οργανώθηκαν με τη μορφή του Δ.Σ.Ε. (Δημοκρατικού
Στρατού Ελλάδας), υπήρξε βίαιη και πέρασε από διάφορες φάσεις. Οι επιχειρήσεις
μεγάλης κλίμακας, που πραγματοποιήθηκαν κυρίως στις βόρειες περιοχές της
χώρας με ολοκληρωτική εμπλοκή των εμπολέμων, έληξαν με την οριστική ήττα
του Δημοκρατικού Στρατού στα βουνά του Βίτσι και του Γράμμου, το καλοκαίρι
του 1949. Στα χρόνια που ακολούθησαν, οικοδομήθηκε ένα πολιτικό σύστημα
που απέκλειε τους ηττημένους (όσους από αυτούς δεν κατέφυγαν στις βόρειες
γειτονικές χώρες μετά το τέλος του εμφυλίου) από τη δημόσια σφαίρα και
τη διαχείριση των κοινών.

|
 |