ι Εβραίοι αποτελούσαν μια μεγάλη εθνοπολιτισμική ομάδα στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο σύνολό τους δε συγκροτούσαν μία ενιαία ομάδα και καθώς προέρχονταν από διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης, είχαν αναπτύξει ιδιαιτερότητες στη γλώσσα και τη νοοτροπία. Μετά τους διωγμούς και την έξοδό τους από την Ισπανία, το 1492, οι Σεφαρδίτες Εβραίοι έγιναν δεκτοί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας, όπου ήρθαν σε επαφή με τους Ρωμανιώτες, τους ντόπιους Εβραίους. Οι διωγμοί που ακολούθησαν σε χώρες της Ευρώπης και τη Ρωσία, έφεραν στο χώρο της αυτοκρατορίας πολλούς γερμανόφωνους Εβραίους, τους Ασκεναζίμ. Το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού, το οποίο ως τα τέλη του 16ου αιώνα γνώρισε μεγάλη οικονομική δύναμη, υπαγόταν στην εξουσία και τον έλεγχο του επικεφαλής του millet, τον Haham basi. Η οικονομική τους ευρωστία ως το 17ο αιώνα, τους επέτρεπε να αναμιγνύονται στη διοίκηση και ν' αναλαμβάνουν σημαντικές θέσεις. Από το 18ο αιώνα όμως, η αναπτυσσόμενη μισαλλοδοξία των πληθυσμών της αυτοκρατορίας και οι νέες δυνατότητες, που προσέφεραν οι χώρες της δυτικής Ευρώπης, τους ώθησαν σε νέα μετανάστευση προς τα δυτικά.
