ιστοριογραφίας, κυρίως χάρις στα έργα της 'Aννας Κομνηνής, του Ιωάννη
Κίνναμου και του Νικήτα Χωνιάτη. Η ευφυής και λόγια 'Aννα Κομνηνή,
μεγαλύτερη κόρη του Αλέξιου Α' Κομνηνού (1081-1118), εξιστόρησε τη ζωή και βασιλεία του
πατέρα της στην "Αλεξιάδα", το σημαντικότερο έργο για τα χρόνια του
πρώτου Κομνηνού. Ανάλογης σπουδαιότητας είναι τόσο το έργο του Ιωάννη
Κίνναμου για την εποχή του Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143-1180), όσο και το έργο του
Νικήτα Χωνιάτη για την ίδια περίοδο και για τα χρόνια των τελευταίων
Κομνηνών και των Αγγέλων.Υπό την επίδραση αρχαίων προτύπων αναπτύχθηκε το 12ο αιώνα η χρονογραφία, που αποτελεί λαϊκότερο είδος από την ιστοριογραφία. Η "Eπιτομή Ιστοριών" του Ιωάννη Ζωναρά και η "Βίβλος Χρονική" του Μιχαήλ Γλυκά αποτελούν σημαντικά δείγματα χρονικών, ενώ το έργο του Κωνσταντίνου Μανασσή "Σύνοψις Χρονική" εισάγει ένα νέο τρόπο συγγραφής χρονογραφίας σε στίχους, που καλλιεργήθηκε κυρίως στους μετέπειτα χρόνους.
Οι Κομνηνοί ευνόησαν τη λαϊκότροπη έκφραση στη λογοτεχνία, που αποδόθηκε με το λεγόμενο πολιτικό στίχο. Οι πολιτικοί στίχοι του Μιχαήλ Γλυκά προς τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνό και το ηθικοδιδακτικό ποίημα "Σπανέας" αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της δημώδους, όπως ονομάστηκε, λογοτεχνίας. Κυριότερος εκπρόσωπός της ωστόσο αναδείχτηκε ο Θεόδωρος Πρόδρομος, γνωστός ως "Πτωχοπρόδρομος". Πολυγραφότατος συγγραφέας, υπομνηματογράφος και μυθιστοριογράφος είναι κυρίως γνωστός για τα "πτωχοπροδρομικά" ποιήματα που απηύθυνε σε δημόσιους λειτουργούς για να παρουσιάσει την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του. Μέσα από την ικεσία και τη σάτιρα κατάφερε να αποδώσει περίεργες καταστάσεις του καθημερινού βίου και δίκαια θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μορφές των γραμμάτων του 12ου αιώνα.