 |
| Μετά την κατάλυση των συγκεντρωτικών μυκηναϊκών κρατών τόσο οι κοινότητες
τις οποίες ίδρυσαν τα ελληνικά φύλα που κατάκτησαν τον ελλαδικό χώρο όσο
και εκείνες που επέζησαν από τη Μυκηναϊκή εποχή είχαν φυλετική δομή. |
 Επικεφαλής
κάθε φυλετικού σχηματισμού ήταν ένας αρχηγός που εκλεγόταν από τη συνέλευση
των πολεμιστών. Βαθμιαία οι φυλετικοί αρχηγοί εξελίχτηκαν σε κληρονομικούς
βασιλείς, όπως υποδηλώνεται από το γεγονός ότι στο Άργος, τη Σπάρτη, τη
Μεσσηνία και την Κόρινθο βασίλευσαν απόγονοι του Τήμενου, του Αριστόδημου,
του Κρεσφόντη και του Αλήτη αντίστοιχα. Φαίνεται όμως πως ακόμη και όταν
το αξίωμα έγινε κληρονομικό η συνέλευση των πολεμιστών επικύρωνε τη ανάρρηση
του βασιλιά, έθιμο που στη Μακεδονία επιβίωσε μέχρι και τους χρόνους του
Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βασιλείς επίσης τιτλοφορούνταν οι αρχηγοί των ισχυρών
γενών οι οποίοι αποτελούσαν το συμβούλιο του βασιλιά. Το συμβούλιο συνέβαλε
στη συσπείρωση των αρχηγών αυτών οι οποίοι βαθμιαία περιόρισαν τις εξουσίες
του βασιλιά. |
| Για την εκτέλεση σοβαρών αποφάσεων συγκαλούνταν η συνέλευση των πολεμιστών,
η αγορά, λέξη που δήλωνε επίσης και τον τόπο συνάθροισης. Σκοπός
των συγκεντρώσεων αυτών δεν ήταν η λήψη αποφάσεων ή η επιδίωξη έγκρισης
της απόφασης που είχε ήδη ληφθεί από το βασιλιά και το συμβούλιό του, αλλά
η κοινοποίησή τους και η διάγνωση των εντυπώσεων που προκαλούνταν από αυτή.
|