Ίωνες
οι οποίοι προέρχονταν από την Επίδαυρο, την Τροιζήνα, τις Κλεωνές, τη Φλιασία,
την Αιγιαλεία και την Αττική αποίκισαν τα παράλια της Μικράς Ασίας που πήραν
το όνομα Ιωνία. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα γνωστά αρχαιολογικά δεδομένα
η Μίλητος θεωρείται από τις αρχαιότερες ιωνικές εγκαταστάσεις σε μικρασιατικό
έδαφος από τα μέσα του 11ου αιώνα π.Χ. Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα της πρωτογεωμετρικής
κεραμικής της Φώκαιας, των Κλαζομενών και της Σάμου η αποίκιση στις περιοχές
αυτές χρονολογείται στο διάστημα 1050 με 900 π.Χ. Κατά την ίδια χρονική
περίοδο πρέπει να εποικίστηκαν και πολλές άλλες πόλεις της Ιωνίας.
Κατά
τον 8ο αιώνα π.Χ. 12 πόλεις -Σάμος, Χίος, Μίλητος, Φώκαια, Κλαζομεναί,
Τέως, Ερυθραί, Έφεσος, Κολοφών, Πριήνη, Λέβεδος και Μυούς- συνενώθηκαν
σε μια αμφικτυονία με πολιτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, το λεγόμενο
Πανιώνιο, με κέντρο συνάντησης το ιερό του Ελικωνίου Ποσειδώνα στη Μυκάλη.
Επικεφαλής αυτού του κοινού των Ιώνων ήταν ένας αιρετός άρχοντας που εκλεγόταν
από το σύνολο των αμφικτυόνων. Παράλληλα, οι 12 πόλεις του Πανιωνίου μετείχαν
και σε μια άλλη θρησκευτική ένωση που είχε ως κέντρο τη Δήλο, στην οποία
έπαιρνε μέρος και η Αθήνα, η Κέως, η Σίφνος και η Σέριφος.