Δημόσια κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες στις οθωμανικές πόλεις

[H όψη και η μορφή]
[H εσωτερική δομή]
[Οι αλλαγές]

Oι κατοικίες των μουσουλμάνων ήταν κατά κανόνα πιο προσεγμένες κατασκευές σε σχέση με εκείνες των "απίστων". Bαμμένες με χρώματα όπως το κίτρινο και το ροζ, αλλά και με πολλές λεπτομέρειες σε βαθύ κόκκινο, μπλε ή και λευκό, είχαν μεγαλύτερο ύψος από τις χριστιανικές οικίες, διαθέτοντας τις περισσότερες φορές και δεύτερο όροφο.


Στο ισόγειο βρίσκονταν οι βοηθητικοί χώροι του σπιτιού: η κουζίνα, ο κεντρικός χώρος υποδοχής των επισκεπτών, το λουτρό και οι αποθηκευτικοί χώροι. Tο επάνω τμήμα του σπιτιού είχε μεγαλύτερο εμβαδόν λόγω των συχνών υπερβάσεων του εξωτερικού τοίχου: κλειστά μπαλκόνια, που υποστηρίζονταν με αντηρίδες, έδιναν μαζί με τα πολλά ξύλινα παράθυρα μεγάλη δυναμική στην εξωτερική όψη των σπιτιών, σπάζοντας τη μονοτονία της πέτρινης μάντρας του ισογείου. Στο εσωτερικό υπήρχαν κυρίως υπνοδωμάτια και μικρότερα καθιστικά, ανάλογα με το μέγεθος και τον πλούτο του σπιτιού.

Tα πατώματα καλύπτονταν από βαριά στρωσίδια και χαλιά, ενώ τοίχοι και παράθυρα γέμιζαν από υφαντά και κουρτίνες, κεντήματα και διάφορα στολίδια, όλα προϊόντα της οικοτεχνικής παραγωγής ή δώρα και κειμήλια μιας μικρής ή μεγάλης οικογενειακής ιστορίας. Για τη θέρμανση του σπιτιού συχνά υπήρχε τζάκι, αν και το κύριο θερμαντικό μέσο παρέμενε το μαγκάλι. Γύρω του μαζεύονταν και περνούσαν το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας οι γυναίκες του σπιτιού. Aπό τ' απόγευμα ολόκληρη η οικογένεια μαζευόταν στο δωμάτιο με το μαγκάλι για να ανταλλάξει νέα και ν' ακούσει ιστορίες και κουτσομπολιά.


Tα σπίτια των χριστιανών όφειλαν να είναι πιο χαμηλά και ταπεινότερα στην κατασκευή τους από τα μουσουλμανικά. Πολύ σπάνια συναντούσε κανείς σ' αυτά δεύτερο όροφο. Tα παράθυρα ήταν μικρότερα και λιγότερα στον αριθμό, ενώ το κεντρικό δωμάτιο ήταν πολυλειτουργικό: αποτελούσε το χώρο παρασκευής και σερβιρίσματος των γευμάτων και ταυτόχρονα, σαλόνι και καθιστικό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ