Μάγιστρος Θωμάς (τέλη13ου-αρχές 14ου αιώνα): λόγιος συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε επιτυχημένος δάσκαλος με ονομαστούς μαθητές (Δ. Τρικλίνιο, Γρηγόριο Ακίνδυνο). Συνέθεσε την Εκλογή Αττικών Ονομάτων και Λέξεων, με αναφορές σε αρχαίους συγγραφείς, σχόλια στον Πίνδαρο και στους τραγικούς, αλλά και πανηγυρικούς λόγους και ρητορικά πονήματα.
Μακρεμβολίτης Αλέξιος (14ος αιώνας): βυζαντινός συγγραφέας. Στα έργα του περιλαμβάνονται κείμενα ηθικοδιδακτικού περιεχομένου (Διάλογος πλουσίων και πενήτων, Εγκώμιον εις τον μονήρη βίον κ.ά.) και ένας θρήνος με εσχατολογικές αντιλήψεις της εποχής για την καταστροφή του τρούλου της Αγίας Σοφία, μετά το σεισμό του 1346 και επιγράμματα.
Μακρεμβολίτης Ευμάθιος (ή Ευστάθιος): συγγραφέας του 12ου αιώνα. Συνέθεσε το πεζό μυθιστόρημα Το καθ' Υσμίνην δράμα και τον Υσμινίαν, όπου μιμείται τα μυθιστορήματα της Ελληνιστικής εποχής (ιδιαίτερα το Κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα του Αχιλλέα Τάτιου).
Μαλάκης Ευθύμιος: συγγραφέας του 12ου αιώνα και μητροπολίτης Ναυπάκτου. Έγραψε ρητορικούς λόγους και επιστολές.
Μαλάλας Ιωάννης (6ος αιώνας): βυζαντινός χρονογράφος. Η Χρονογραφία του, η παλαιότερη που σώζεται, καλύπτει την περίοδο από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι το έτος 563.
Μάλχος Φιλαδελφείας: ιστορικός από τη Φιλαδέλφεια της Συρίας (τέλη 5ου-αρχές 6ου αιώνα). Συνέθεσε το έργο Βυζαντιακά, όπου πραγματεύεται κυρίως τα γεγονότα του 5ου αιώνα. Συνεχίζει την ιστορία του Πρίσκου Πανίτη.
Μανασσής Κωνσταντίνος (12ος αιώνας): συγγραφέας. Έγραψε μια χρονογραφία σε στίχους, πολλούς ρητορικούς λόγους, εκφράσεις και κυρίως σκηνές κυνηγιού και το ερωτικό μυθιστόρημα Αρίσταρχος και Καλλιθέα. Επίσης έγραψε το Οδοιπορικόν, μια έμμετρη περιγραφή της συμμετοχής του στην πρεσβευτική αποστολή του Ιωάννη Κοντοστέφανου στην Παλαιστίνη το 1160, με σκοπό το γάμο του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού με τη Μαρία Αντιοχείας.
Μανουήλ Α' Κομνηνός: βυζαντινός αυτοκράτορας, που βασίλεψε από το 1141 έως το 1180.
Μανουήλ Β' Παλαιολόγος: βυζαντινός αυτοκράτορας, που βασίλεψε από το 1340-1425. Υπήρξε ένας από τους πιο φωτισμένους λογίους της εποχής του. Μαθητής του Δημητρίου Κυδώνη, εντρύφησε στη μελέτη των κλασικών συγγραφέων, της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας. Ασχολήθηκε με την υμνογραφία, τη λόγια ποίηση, τη ρητορική και τη θεολογία.
Μαυρίκιος: βυζαντινός αυτοκράτορας, που βασίλεψε από το 582 ως το 602.
Μαυρόπους Ιωάννης (11ος αιώνας): συγγραφέας, δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη και μητροπολίτης Ευχαίτων. Στους μαθητές του συγκαταλέγεται και ο Ψελλός. Είχε ενεργό ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα και προσπαθούσε μέσω των λόγων του να επηρεάσει τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ'. Έγραψε ύμνους και κανόνες, βίους αγίων, επιστολές, επιγράμματα και ένα έμμετρο ετυμολογικό λεξικό.
Μελιτηνιώτης Θεόδωρος (14ος αιώνας): πατριαρχικός αξιωματούχος και λόγιος. Ήταν οπαδός των Παλαμιστών και ανθενωτικός. Έγραψε ένα εγχειρίδιο αστρονομίας, σχόλια για την αρμονία των Ευαγγελίων και ένα πολύστιχο αλληγορικό ποίημα.
Μελίτων Σάρδεων: επίσκοπος Σάρδεων και συγγραφέας του 2ου αιώνα. Σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρξε πολυγραφότατος. Σώθηκε όμως μόνο η Περί Πάσχα Ομιλία του, όπου διαπιστώνεται η ρητορική και λογοτεχνική παιδεία του και η ικανότητά του στη δημιουργία φραστικού ρυθμού.
Μένανδρος (αρχές 4ου αιώνα): ρητοροδιδάσκαλος και θεωρητικός της ρητορικής. Σημαντικά έργα του είναι η Διαίρεσις των επιδεικτικών και το Περί επιδεικτικών, που γνώρισαν μεγάλη διάδοση στη Βυζαντινή εποχή.
Μένανδρος Προτήκτωρ (6ος αιώνας): νομικός (= προτέκτωρ) και ιστορικός του οποίου το έργο Ιστορία, πραγματεύεται τα γεγονότα της περιόδου 558-582. Συνεχίζει την ιστορία του Αγαθία. Σώθηκαν μόνο αποσπάσματα στις Εκλογές (Excerpta) του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου.
Μεσαρίτης Νικόλαος (τέλη 12ου-αρχές 13ου αιώνα): λόγιος κληρικός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα μητροπολίτης Εφέσου. Είχε πολιτική ανάμειξη στην αυλή του Θεόδωρου Α' Λάσκαρη και άφησε πολυσχιδές έργο, έκθεση περί των πολιτικών και εκκλησιαστικών γεγονότων του έτους 1214, λογομαχία (disputatio) με λατίνους κληρικούς, επιστολές, περιγραφή της παλατιανής επανάστασης του Ι. Κομνηνού (1201), περιγραφή του ναού των Αγίων Αποστόλων κ.ά.
Μετοχίτης Θεόδωρος (τέλη 13ου-αρχές 14ου αιώνα): λόγιος διπλωμάτης με εξαίρετη παιδεία στην αυλή του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' . Είναι χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της αναγέννησης των Παλαιολόγων και του ανθρωπισμού του όψιμου Βυζαντίου. Έγραψε υπομνήματα στα έργα του Αριστοτέλη, ένα αστρονομικό έργο, ρητορικά εγκώμια, επιστολές, ποιήματα, διάλογο μεταξύ Δημοσθένη και Αριστείδη κ.ά.
Μύθος Πρόκνης, Φιλομήλας, Τηρέα: σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Φιλομήλα και η Πρόκνη ήταν κόρες του Πανδίωνα, βασιλιά της Αθήνας. Η Πρόκνη παντρεύτηκε τον Τηρέα από τη Θράκη, σύμμαχο του πατέρα της και γέννησε μαζί του τον Ίτη. Ο Τηρέας βίασε την αδελφή της Φιλομήλας και της έκοψε τη γλώσσα, για να μη μιλήσει. Η Φιλομήλα πληροφόρησε την αδελφή της, κεντώντας τις δυστυχίες της σε ύφασμα. Η Πρόκνη, για να εκδικηθεί τον Τηρέα, σκότωσε το γιο της Ίτη, τον έδωσε στον Τηρέα για φαγητό και έφυγε με τη Φιλομήλα. Ο Τηρέας, όταν κατάλαβε τι συνέβη, τις καταδίωξε. Οι αδελφές παρακάλεσαν τους θεούς, που τις μεταμόρφωσαν, τη Πρόκνη σε αηδόνι και τη Φιλομήλα σε χελιδόνι. Ο Τηρέας μεταμορφώθηκε σε τσαλαπετεινό.
Μυτιληναίος Χριστόφορος (11ος αιώνας): ποιητής και υψηλός αξιωματούχος της αυτοκρατορικής αυλής. Έγραψε ποιήματα και επιγράμματα με θέματα πολιτικά, ιστορικά αλλά και καθημερινής ζωής. Του αποδίδονται επίσης τέσσερα έμμετρα συναξάρια.