λάι στους πρώτους χριστιανικούς ύμνους σε απλή γλώσσα και ρυθμικό πεζό λόγο δημιουργείται και μια χριστιανική ποίηση που ακολουθεί τα αρχαία πρότυπα. Υποθέτουμε ότι αυτό συνέβη μάλλον για εκπαιδευτικούς λόγους και δεν είναι βέβαιο αν οι συγκεκριμένοι ύμνοι προορίζονταν πάντα για λειτουργική χρήση.
Σε παπύρους ωστόσο σώζονται ορισμένοι ύμνοι που με βεβαιότητα είναι λειτουργικοί.
Στο έργο Παιδαγωγός του Κλήμη από την Αλεξάνδρεια (πριν από το 215) παραδίδεται ένας ύμνος των παιδιών στο Χριστό. Ένα παρόμοιο ύμνο διασώζει και το Συμπόσιο του Μεθόδιου, επισκόπου στον Όλυμπο της Λυκίας (πιθανόν το 215). Οι 24 στροφές του συνδέονται με αλφαβητική ακροστιχίδα και κοινό εφύμνιο, μορφικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν αργότερα το κοντάκιο. Ύμνοι σε προσωδιακά μέτρα παραδίδονται επίσης με το όνομα του Γρηγόριου Ναζιανζηνού (περίπου 390). Ο Συνέσιος Κυρήνης (413/4) χρησιμοποιεί στους ύμνους του κυρίως τα αναπαιστικά μέτρα. Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν και ορισμένοι σωζόμενοι ύμνοι αιρετικών.