Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού συνήψε πενταετή συμφωνία με την Ακαδημία Επιστημών της Σόφιας, και ειδικότερα με το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της (ΝΑΙΜ-ΒΑS), για τη διεξαγωγή ανασκαφικών ερευνών στη θέση Χάλκα Μπουνάρ (Halka Bunar), στην κεντρική Βουλγαρία, στην περιοχή που κατά την Αρχαιότητα εξαπλώνονταν οι Οδρύσαι Θράκες. Από πλευράς ΙΜΕ τη διεύθυνση της ανασκαφής έχει αναλάβει ο Προϊστάμενος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας δρ. Θάνος Σίδερης, ενώ από πλευράς Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Σόφιας η τακτική ερευνήτρια δρ. Milena Tonkova, η οποία έχει διενεργήσει και όλες τις μέχρι σήμερα έρευνες στην περιοχή.

Η αρχαιολογική θέση Χάλκα Μπουνάρ βρίσκεται σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων από την ομώνυμη πηγή, βορειοανατολικά της Φιλιππούπολης και νοτιοδυτικά της Σευθόπολης. Η κοντινότερη σύγχρονη μεγάλη πόλη είναι η Στάρα Ζαγόρα, η οποία ταυτίζεται με τη ρωμαϊκή Augusta Traiana. Η θέση της Χάλκα Μπουνάρ εντοπίστηκε πρώτη φορά το 1999 τυχαία, στη διάρκεια αγροτικών εργασιών. Μια πρώτη διερεύνηση του χώρου έγινε το 2000 και το 2001 από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Ακαδημίας Επιστημών της Σόφιας. Τα πεπραγμένα αυτών των αρχικών ερευνών δημοσιεύτηκαν στο Annuary of the Institute of  Archaeology with Museum – BAS, τόμ. II (2006), σελ. 148-196.

Ενδεχομένως η ελληνιστική θέση στη Χάλκα Μπουνάρ να λειτουργούσε και ως εμπορικός σταθμός, ακριβώς όπως και η γειτονική Πίστυρος. Μέχρι σήμερα οι γνώσεις μας για τη διείσδυση του ελληνικού στοιχείου στο εσωτερικό της Θράκης παραμένουν εξαιρετικά περιορισμένες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, το ΙΜΕ επέλεξε το δύσκολο ανασκαφικό έργο στην περιοχή των Οδρυσών Θρακών, ελπίζοντας να φωτίσει μία ακόμα πλευρά της ελληνικής επιρροής στον πλέον εξελληνισμένο λαό από τους γειτονικούς των αρχαίων Ελλήνων, πέρα από τις ήδη γνωστές και έντονα ερευνώμενες αποικίες των ακτών του Εύξεινου Πόντου.