top

Σύμβολα - Τέλη Νεολιθικής


Μέχρι τη Νεότερη Νεολιθική, τα σύμβολα γοήτρου περιορίζονταν σε αντικείμενα από πέτρα (φυλλόσχημες αιχμές βελών από πυριτόλιθο), ενώ σημαντική θέση κατείχαν και τα διακοσμημένα αγγεία και οικιακά σκεύη που ήταν αντικείμενα ανταλλαγών τοπικής κλίμακας.

Από τα τέλη της Νεολιθικής και μετά, το μέταλλο εισέρχεται δυναμικά στην ομάδα των πρώτων υλών από τις οποίες κατασκευάζονται αντικείμενα που προσδίδουν κύρος και αίγλη σε όσους τα κατέχουν. Ο χαλκός, ο χρυσός και ο άργυρος χρησιμοποιούνται για την κατασκευή αντικειμένων με υψηλή ανταλλακτική αξία: σφυροπέλεκεις με διάδοση από την πρώην Γιουγκοσλαβία ως τη Σλοβενία, εγχειρίδια που αποτελούν αυτόχθονες αιγαιακές απομιμήσεις αντίστοιχων εγχειριδίων της Βαλκανικής αλλά και κοσμήματα όπως χάνδρες, βραχιόλια, δαχτυλίδια, ελάσματα, περόνες και περίαπτα.

Ιδιαίτερη ανταλλακτική αξία φαίνεται πως κατέχει ο τύπος του δακτυλιόσχημου περίαπτου (ring idol) που εμφανίζεται κατ’ επανάληψη σε διάφορα υλικά, αλλά κυρίως σε χρυσό και σε άργυρο, και παρουσιάζει μεγάλη διάδοση από το Αιγαίο στην Ευρώπη. Η παρουσία του σε οικισμούς του Αιγαίου (Πευκάκια, Σέσκλο και Πλατομαγούλες Θεσσαλίας σε πηλό και χρυσό, Αραβησσός Πέλλας και Αλεπότρυπα Μάνης σε χρυσό και άργυρο αντιστοίχως) αλλά και στη νοτιοανατολική Ευρώπη συνδέει τον ελλαδικό χώρο με τα εκτεταμένα δίκτυα ανταλλαγών της Ευρώπης.

Ποιοι χρησιμοποιούσαν τα αντικείμενα αυτά και για ποιους λόγους;

Πολλά από αυτά τα σύνολα κοσμημάτων έχουν εντοπιστεί σε σπήλαια, γεγονός που θεωρείται δηλωτικό της ιδιαίτερης θέσης τους στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο του Αιγαίου. Τα σπήλαια αυτά βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα, με δύσκολη πρόσβαση, έχουν μεγάλο βάθος και είναι μακριά από πηγές νερού. Η ανεύρεση αντικειμένων υψηλής ανταλλακτικής αξίας στα σπήλαια αυτά υπογραμμίζει την ενεργό συμμετοχή αλλά και την ιδιαίτερη θέση των χρηστών-κατοίκων των σπηλαίων αυτών στα διεθνή συστήματα ανταλλαγής. Εικάζεται ότι πολλά από τα σπήλαια λειτούργησαν ως "Κεντρικοί τόποι" (Central places) στους οποίους κατέληγαν οι διεθνείς αλυσίδες ανταλλαγών που εκτείνονταν από τα Βαλκάνια μέχρι το νότιο Αιγαίο. Η λειτουργία τέτοιων Κεντρικών τόπων θα ήταν να ενισχύουν το αίσθημα της συλλογικότητας σε περιοχές όπου η αγροτική παραγωγή θα ήταν τουλάχιστον αβέβαιη και σε μια εποχή που προμήνυε τη διάσπαση σε πολυκεντρικές συμμαχίες και σχέσεις ανταλλαγών.

Αν λάβουμε υπόψή μας το χώρο ανεύρεσής τους (σπήλαια, οικισμοί και όχι μεμονωμένοι τάφοι όπως στα Βαλκάνια, για παράδειγμα στη Βάρνα Βουλγαρίας) υποθέτουμε ότι τα αντικείμενα από μέταλλο, χρυσό και άργυρο χρησίμευαν ως σύμβολα γοήτρου, όχι μεμονωμένων ατόμων αλλά κοινωνικών ομάδων (π.χ. κοινοτήτων, συγκεκριμένων γενών, οικογενειών ή γηραιότερων ατόμων που ασκούσαν έλεγχο στην κοινότητα). Η επανάληψη συγκεκριμένων τύπων, όπως το δακτυλιόσχημο περίαπτο (ring idol), το εγχειρίδιο, ο επίπεδος πέλεκυς, και η εκτενής διάδοση αυτών των τύπων στο χώρο των Βαλκανίων δηλώνουν τη μεγάλη διαδρομή που διένυαν τα συγκεκριμένα αντικείμενα μέχρι να φτάσουν στα χέρια των κατόχων τους στο Αιγαίο. Ίσως πρόκειται για κειμήλια, που άλλαζαν πολλά χέρια μέχρι τον τελικό προορισμό τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση τα συγκεκριμένα αντικείμενα πέρα από σύμβολα γοήτρου και αίγλης λειτουργούσαν και ως φορείς της συλλογικής μνήμης και της ιστορίας της κοινότητας ή της ομάδας που τα είχε υπό την κατοχή της.