Από τη δεύτερη φάση της Πρώιμης εποχής του Χαλκού (ΠΕΧ ΙΙ) και μετά, έχουμε ενδείξεις ότι οι άνδρες πολεμιστές κατέχουν ξεχωριστή θέση στην κοινότητα. Οι απεικονίσεις τους σε ειδώλια της εποχής πληθαίνουν, ενώ αυξάνει και ο αριθμός των όπλων, κυρίως των εγχειριδίων, που ανευρίσκονται στους οικογενειακούς και ατομικούς τάφους της Κρήτης και των Κυκλάδων.

Εικάζεται ότι μία νέα "τάξη" πολεμιστών διαμορφώνεται αυτήν την εποχή, μία "τάξη" που στηρίζει το γόητρό της, εκτός των άλλων, στην κατοχή και προβολή νέων τύπων όπλων, που αποτελούν ακριβείς απομιμήσεις αρχικά βαλκανικών και αργότερα ανατολικών προτύπων και είναι κατασκευασμένα από μέταλλο. Βέβαια η υπεροχή των πολεμιστών αυτήν την εποχή εκδηλώνεται στο πλαίσιο της συλλογικότητας και σε καμμία περίπτωση δε συνεπάγεται την ύπαρξη κοινωνικής διαστρωμάτωσης και ιεραρχίας, όπως ίσως συμβαίνει αργότερα, την εποχή των μινωικών και μυκηναϊκών ανακτόρων.