Σε κάποιες περιπτώσεις της Νεότερης Νεολιθικής και της Τελικής Νεολιθικής φαίνεται πως η σχέση ισορροπίας μεταξύ οικισμού και φύσης διαταράσσεται. Έτσι, στον Παγασητικό η ακτή καλύπτεται από αποθέσεις ιζημάτων που κατεβαίνουν από τα ορεινά, λόγω της διάβρωσης, η ακτογραμμή μετακινείται προς το εσωτερικό και πρώην παράλιοι οικισμοί (Διμήνι) απομακρύνονται από τη θάλασσα.

Παρόμοια φαινόμενα αποθέσεων στα πεδινά παρατηρούνται και στην Αργολίδα. Ίσως η διάβρωση αυτή να οφείλεται στη σταδιακή υποχώρηση του δάσους, άποψη που ενισχύεται και από στοιχεία που δίνει η ανάλυση των κόκκων γύρης σε ορισμένες περιοχές (Κρήτη, Βοιωτία). Η αιτία δεν είναι σαφής, αλλά πιθανότατα συνδέεται με την αποψίλωση των ορεινών περιοχών από τον άνθρωπο.