Το ζήτημα της κουλτούρας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος. Η κριτική παρεμβολή νεότερων θεωρητικών ρευμάτων στους κόλπους της πολιτισμικής ανθρωπολογίας και της ιστορίας ανέδειξε την ιστορία και τον πολιτισμό ως σύνολα βιωμένης εμπειρίας και λιγότερο ως διαδοχή συμβάντων με αντικειμενική υπόσταση. Ο πολιτισμός, λένε οι ερευνητές, δεν αφορά μόνο τις αντικειμενικές συνθήκες ύπαρξης, δεν περιορίζεται δηλαδή μόνο στα τεχνολογικά επιτεύγματα και στα συστήματα οικονομικής διαχείρισης. Ο πολιτισμός αφορά την κουλτούρα, το σύνολο των κοινών εννοιολογικών εργαλείων, συμβόλων και αξιών, με το οποίο τα άτομα μιας ομάδας προσλαμβάνουν και αναπαράγουν την κοινωνική πραγματικότητα. Δεν πρόκειται εδώ μόνο για τη σκέψη και την ιδεολογία που διακρίνονται στεγανά από τις υλικές συνθήκες ύπαρξης. Η κουλτούρα αφορά την "εσωτερικευμένη", τη βιωμένη γνώση, τα κοινά εννοιολογικά και συμβολικά σχήματα που μοιράζονται τα μέλη μιας πολιτιστικής ομάδας και τα οποία διαμεσολαβούν στη διαδικασία ερμηνείας του κόσμου.