H κοινωνική πολιτική της δικτατορίας υπήρξε ευκαιριακή και χωρίς εσωτερική συνοχή. Παρά τη δημαγωγία του, ο Mεταξάς δεν κατόρθωσε να δώσει λύσεις στα φλέγοντα προβλήματα της χώρας. Προσπάθησε να προωθήσει -χωρίς ουσιαστική επιτυχία- μια σειρά μέτρων που εγκαινίασαν οι Φιλελεύθεροι για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής της εργατικής και της αγροτικής τάξης. Aφού απαγόρευσε την ελεύθερη έκφραση του συνδικαλιστικού κινήματος, αύξησε τα κατώτατα ημερομίσθια, επέβαλε την εργάσιμη ημέρα των οκτώ ωρών, έδωσε στους εργαζόμενους δικαίωμα αδείας δύο εβδομάδων το χρόνο μαζί με άλλα προνόμια προς τα οποία, όμως, δε συμμορφώθηκαν ποτέ οι εργοδότες. Oι αποσπασματικές και συχνά αντιφατικές ενέργειες της δικτατορίας δεν της επέτρεψαν -στην τετράχρονη τουλάχιστον διάρκειά της- να εξασφαλίσει την ευρεία λαϊκή υποστήριξη που επιζητούσε στην προσπάθεια "εκφασισμού" της κοινωνίας, όπως συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.