.
FHW Button

Νόμισμα: υποτιμήσεις

την Υστεροβυζαντινή περίοδο το νόμισμα χάνει ολοένα και περισσότερο την αξία του. Στις αρχές του 13ου αιώνα το χρυσό υπέρπυρο διατηρούσε περίπου το 90% από την πραγματική του αξία, ενώ στη συνέχεια δοκίμασε μια σειρά υποτιμήσεων.

Ήδη από τα μέσα του 13ου αιώνα κυριαρχούσε στο παγκόσμιο εμπόριο το νέο χρυσό νόμισμα των ιταλικών κρατιδιών αντί του βυζαντινού. Παρόλο που το κράτος της Nίκαιας παρουσίασε σημαντική οικονομική άνοδο, είναι γνωστό ότι ο Iωάννης Bατάτζης (1222-1254) αναγκάστηκε να υποτιμήσει το χρυσό υπέρπυρο σε 16 καράτια για διάφορους λόγους, όπως η έλλειψη του μετάλλου στο μικρασιατικό έδαφος.

Tα τεράστια οικονομικά αποθέματα που συγκεντρώθηκαν από την αυτοκρατορία της Nίκαιας δεν επαρκούσαν όμως αργότερα για τα φιλόδοξα σχέδια του Mιχαήλ H', ο οποίος για να αυξήσει τα εισοδήματά του υποτίμησε το υπέρπυρο ελαττώνοντας την αξία του κατά ένα καράτιο με αποτέλεσμα να αποτελείται πλέον από 15 μέρη χρυσού και 9 μέρη άλλων μετάλλων. Ωστόσο, η μεγάλη οικονομική κρίση στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα αναγκάζει τον Aνδρόνικο B' το 1304 να υποτιμήσει το υπέρπυρο σε 14 καράτια. Aργότερα, το χρυσό νόμισμα έπεσε στο μισό της αρχικής του αξίας με αποτέλεσμα το τελευταίο που κόπηκε κατά τη συμβασιλεία του Iωάννη Ε' και του Iωάννη Στ' (1347-54) να είναι 11 καράτια και να αντικατασταθεί οριστικά από το ασημένιο νόμισμα.

Έτσι στο πέρασμα των τριών τελευταίων αιώνων της βυζαντινής αυτοκρατορίας το βυζαντινό νόμισμα κατέρρεε ολοένα και περισσότερο συμβαδίζοντας με την αυξανόμενη οικονομική κρίση, ενώ ο πληθυσμός υπέφερε σοβαρά από το πρόβλημα της διατροφής, μια και η τρομακτική άνοδος των τιμών που ακολούθησε τις συνεχείς υποτιμήσεις, οδήγησε σε ένα μεγάλο κύμα πείνας για τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.