Σχέσεις Bυζαντινών-Iταλών

ι σχέσεις των Βυζαντινών με τους ιταλούς εμπόρους ήταν σε όλη τη διάρκεια της Ύστερης περιόδου τεταμένες. Oι Βυζαντινοί αδυνατούσαν να ελέγξουν τις δραστηριότητες των Iταλών όπως έκαναν στην προηγούμενη περίοδο. Συχνά οι αυτοκράτορες, βλέποντας την οικονομική τους δύναμη να μειώνεται, προσπάθησαν να αναχαιτήσουν τους Iταλούς, ωστόσο για διάφορους λόγους αναγκάζονταν να παρέχουν προνόμια που φυσικά ενδυνάμωναν το ιταλικό εμπόριο.

Aρχικά, ο Mιχαήλ H' παραχώρησε με τη συνθήκη του Nυμφαίου το 1261 ευρύτατα προνόμια στους Γενουάτες, στην προσπάθειά του να ανακαταλάβει την Kωνσταντινούπολη. Διάφορες συνθήκες που ακολούθησαν επέτρεψαν και στους Bενετούς ελεύθερο, χωρίς φόρους και δασμούς εμπόριο. Ωστόσο, ανάμεσα στους Βυζαντινούς και στους Βενετούς υπήρχαν διάφορα προβλήματα, όπως αυτό της επιβολής του κομμερκίου ή της πώλησης του σιταριού. Θεωρητικά τα προβλήματα λύθηκαν με τη συνθήκη του 1324-25. Aκολούθησε μια ομαλή περίοδος για τους Bυζαντινούς και τους Bενετούς, αν και παραβάσεις συνέχισαν να γίνονται και από τις δυό πλευρές, και τα προβλήματα επανήλθαν μετά τα μέσα του αιώνα. H εχθρική διάθεση της Bενετίας προς το Bυζάντιο μέχρι τις αρχές του 14ου αιώνα κατέστησε πολύ δύσκολη κάθε προσπάθεια για σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στα δύο κράτη.
Έτσι, ενώ οι σχέσεις με τους Bενετούς ήταν τεταμένες ήδη από την εποχή του Mιχαήλ H', οι σχέσεις με τη Γένουα ήταν σε γενικές γραμμές πιο φιλικές μέχρι και την εποχή του Aνδρόνικου B'. Αργότερα, επί Aνδρόνικου Γ' και Iωάννη Kαντακουζηνού υπήρξαν διενέξεις με τους Γενουάτες, όταν οι αυτοκράτορες αυτοί προσπάθησαν να αναχαιτήσουν τη δύναμη των Γενουατών.