Στα τέλη της 1ης χιλιετίας π.Χ. και στις αρχές της 1ης χιλιετίας μ.Χ., η Ρώμη κυριάρχησε πολιτικά στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο. Στους αιώνες αυτούς πολλοί λαοί με διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις, θρησκευτικές νοοτροπίες και κοινωνικές δομές συμβίωσαν ειρηνικά, αποδεχόμενοι σε μεγάλο βαθμό τις οικονομικές πρακτικές και το διοικητικό σύστημα οργάνωσης της ρωμαϊκής εξουσίας.

Η ύπαρξη για αρκετούς αιώνες ενός χώρου που εκτεινόταν από τον Ατλαντικό ωκεανό μέχρι την Ερυθρά θάλασσα και από τον Καύκασο, το Ρήνο και το Δούναβη μέχρι τον Ευφράτη και την έρημο της Σαχάρας, μέσα στον οποίο κυκλοφορούσαν ελεύθερα άνθρωποι και θεοί, προϊόντα και ιδέες, δημιούργησε εξαιρετικά ιδιάζουσες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες -χωρίς ιστορικό προηγούμενο στις περιοχές αυτές- και επέτρεψε την ανάδειξη ενός πολιτισμού εδραιωμένου πάνω στη διττή κληρονομιά της Ελλάδας και της Ρώμης. Η επίδραση του πολιτισμού αυτού -γνωστού ως ελληνορωμαϊκού- υπήρξε τόσο καθοριστική, ώστε οι περισσότεροι σημερινοί λαοί της Ευρώπης να ανάγουν την έναρξη της πολιτικής τους ιστορίας στη ρωμαϊκή τους περίοδο. Eπιπλέον η διαβίωση των λαών της ανατολικής Μεσογείου κάτω από τη ρωμαϊκή κυριαρχία μετέπλασε πολλές αξίες τους, σε βαθμό που να αποτελεί μία από τις περισσότερο σημαντικές περιόδους του πολιτισμού τους.