Για τη γυναίκα την περίοδο αυτή δεν άλλαξε ουσιαστικά τίποτε σε σχέση με παλιότερα. Εξακολούθησε να συμβολίζει το εσωτερικό του σπιτιού, να βρίσκεται υπό τον "κύριο" και να μην έχει πολιτικά δικαιώματα. Έχει επανειλημμένα υποστηριχτεί ότι η θέση της χειροτέρεψε. Δεν υπάρχουν όμως επαρκή στοιχεία για μια τέτοια υπόθεση. Πιθανόν όμως, επειδή έπαψαν οι κοινωνικές επαφές να γίνονται μέσω του οίκου, έχασε κι η γυναίκα μερικές από τις δυνατότητες για κοινωνική ζωή, τις οποίες είχε παλαιότερα.

Ο περιορισμός της γυναίκας στο εσωτερικό του οίκου αφορούσε, κυρίως, εκείνες των πιο εύπορων οικογενειών. H παρουσία γυναικών στην αγορά, η ύπαρξη εταίρων και γυναικών ξενοδόχων δείχνει ότι η έξοδος από το σπίτι δεν ήταν κάτι το απαγορευμένο, αλλά κάτι που δε συνηθιζόταν, και που κυρίως δεν άρμοζε σε ευγενείς. Aποτελούσε επομένως ένα στοιχείο κοινωνικής διαφοροποίησης. Άλλωστε θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι αντιλήψεις αυτές δε στρέφονταν κατά των γυναικών, αλλά κατά της μητέρας, της συζύγου και της κόρης ενός αξιοπρεπή πολίτη.

Οι γυναίκες εξακολούθησαν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις θρησκευτικές τελετές, στην ανατροφή των παιδιών και στη διατήρηση ενός εύρυθμου οίκου.

Αρκετά στοιχεία για πολλές από τις ασχολίες των γυναικών δίνει το έργο του Ξενοφώντα Oικονομικός. Εκεί αναφέρονται οι οδηγίες που δίνει ο σύζυγος στη νεαρή γυναίκα του. Εκείνη έπρεπε να μένει στο σπίτι, για να επιτηρεί τους δούλους που εργάζονταν μέσα σ' αυτό, να στέλνει άλλους για τις εξωτερικές εργασίες και να έχει τέλος τη συνολική φροντίδα τους. Ήταν υπεύθυνη να παραλαμβάνει τα προϊόντα που έφταναν στο σπίτι, να ξεχωρίζει αυτά της άμεσης κατανάλωσης από εκείνα της αποθήκευσης και να φροντίζει για τη σωστή διαχείρησή τους με βάση τον ετήσιο προϋπολογισμό του οίκου. Επίσης, μεριμνούσε τόσο για την παραγωγή των ενδυμάτων από τις υφαντικές ύλες (έριο, βαμβάκι) που προσποριζόταν ο οίκος, όσο και για την παραγωγή του ψωμιού από τα σιτηρά. Παρατηρείται λοιπόν ότι, αν και οι δραστηριότητες των γυναικών περιορίζονταν στον οίκο, οι ευθύνες τους μέσα σ' αυτόν ήταν μεγάλες.

Aναμφισβήτητα, αυτό ίσχυε για τις εύπορες οικογένειες. Στις λιγότερο εύπορες, οι οποίες δεν μπορούσαν να συντηρούν τόσους πολλούς δούλους, οι γυναίκες επωμίζονταν και άλλες εργασίες, μεταξύ των οποίων και την πώληση στην αγορά των παραγόμενων στον οίκο προϊόντων. Έτσι, ενώ ο ζωτικός χώρος της γυναίκας ήταν το εσωτερικό του οίκου, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις εκείνων που αναγκάζονταν να έχουν και εξωτερικές δραστηριότητες, όσο και αν αυτό δεν προσιδίαζε στο κοινωνικό ιδεώδες της εποχής.