Γενικά έχει υπολογιστεί ότι τον 5ο αιώνα, από τους 90.000 δούλους που υπήρχαν στην Ελλάδα, οι 20.000 άντρες απασχολούνταν στα διάφορα μεταλλεία της χώρας. Τους υπόλοιπους 70.000 αποτελούσαν 35.000 άντρες, 25.000 γυναίκες και 10.000 παιδιά.

Οι δούλοι στα μεταλλεία του Λαυρίου άρχισαν να χρησιμοποιούνται μετά τη δεκαετία του 520 π.Χ. Σύμφωνα με το Θουκυδίδη (Ιστοριών 7.27) κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα, όταν η παραγωγή είχε φτάσει στο υψηλότερο σημείο, περίπου 20.000 δούλοι εργάζονταν στα μεταλλεία του Λαυρίου. Το κράτος της Αθήνας είχε στην κατοχή του τα δικαιώματα των μεταλλείων. Όμως η ουσιαστική εκμετάλλευσή τους ανήκε σε ιδιώτες δικαιούχους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δούλους για τις χειρωνακτικές εργασίες της εξόρυξης, της μεταφοράς, της επιλογής, της συλλογής, του καθαρισμού και της τήξης του μετάλλου.

Οι δούλοι υποχρεώνονταν να παραμένουν για πολλές ώρες σε στενούς και χαμηλούς χώρους με ανεπαρκή αερισμό και φωτισμό. Θεωρούνταν περιουσία που ήταν δυνατόν να εκμισθωθεί από έναν ιδιοκτήτη ή δικαιούχο σε κάποιον άλλον. Όσοι μάλιστα είχαν επιχειρήσει να δραπετεύσουν και είχαν συλληφθεί ή όσοι έδειχναν ανυπακοή φαίνεται ότι είτε υποβάλλονταν σε στιγματισμό με πυρακτωμένο σίδερο στο μέτωπο είτε υποχρεώνονταν να φορούν αλυσίδες. Οι έμπιστοι αντίθετα δούλοι αναλάμβαναν συχνά υπεύθυνες θέσεις, κυρίως ως επιστάτες των υπόλοιπων δούλων.

Είναι γνωστό ότι σε γενικές γραμμές τόσο η διαμονή όσο και η διατροφή των δούλων ήταν υπό τον έλεγχο της πόλης, αλλά πιο συγκεκριμένες πληροφορίες δεν υπάρχουν για αυτή την περίοδο.

| εισαγωγή | γαιοκτησία-γεωργία | εμπόριο | μεταλλεία | Κλασική Εποχή
| κρατική πρόνοια | λειτουργίες | ιδιωτική περιουσία |

Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες μπορείτε να δείτε αυτές σε μεγέθυνση, καθώς και τις επεξηγήσεις τους.
Οι υπογραμμισμένες παραπομπές (links) οδηγούν σε σχετικά με αυτές κείμενα, ενώ οι μη υπογραμμισμένες αποτελούν επεξηγηματικό γλωσσάρι.