Τα κατά ποσόν μέρη:

Πρόλογος: Το μέρος πριν από την είσοδο του χορού. Eίναι μονόλογος ή διάλογος και μπορεί να παραλείπεται. Tον πρόλογο καθιέρωσε ο Σοφοκλής.
Πάροδος: Το τραγούδι του χορού κατά την είσοδό του.
Επεισόδια: Tα διαλογικά μέρη που διαδραματίζονται μεταξύ των υποκριτών ή μεταξύ υποκριτών και χορού. Αποτελούν το κατεξοχήν δραματικό μέρος, περιέχουν τις συγκρούσεις των προσώπων και προωθούν τη δράση.
Στάσιμα: Άσματα, ωδές που ψάλλει ο χορός μετά από κάθε επεισόδιο. Ο χορός, που αποτελείται από δύο ημιχόρια, μετά την είσοδό του στην ορχήστρα δεν ξαναφεύγει, "ίσταται" εκεί, και γι' αυτό και τα άσματα ονομάστηκαν στάσιμα. Κάθε στάσιμο έχει στροφές, αντιστροφές και επωδούς. Χορός και τραγούδι συνοδεύονταν από αυλό, τον οποίο έπαιζε ο αυλητής που βρισκόταν πίσω από τη θυμέλη.
Έξοδος: Το τελευταίο μέρος της τραγωδίας που κλείνει με το εξόδιο άσμα του χορού, ο ρυθμός του οποίου υποστήριζε την αποχώρησή του.
Kομμός: Θρηνητικό τραγούδι που ψάλλει ο χορός με έναν ή δύο υποκριτές εναλλάξ. Κομμός μπορεί να είναι και η πάροδος.
Μονωδίες ή διωδίες: Τραγούδια που ψάλλουν οι υποκριτές.

Τα κατά ποιόν μέρη:

Πλοκή: Ο τρόπος με τον οποίο ο ποιητής έπλεκε και έδενε τα γεγονότα μεταξύ τους.
Περιπέτεια: Η μετάπτωση του ήρωα από τη μια ψυχική κατάσταση στην άλλη, από τη δυστυχία στην ευτυχία και αντίστροφα.
Αναγνώριση: Ο τρόπος με τον οποίο δύο ή περισσότερα πρόσωπα του δράματος αναγνωρίζονται, ενώ πριν αγνοούσαν την ύπαρξη ή την ταυτότητα ο ένας του άλλου ή των άλλων.

Ο μύθος: Είναι η ιστορία που δραματοποιεί ο ποιητής, δηλαδή η υπόθεση. Τα θέματα των δραματικών μύθων τα αντλούσαν οι ποιητές από τη μυθολογία και σπάνια από την ιστορία.
Η λέξη: Ο τρόπος με τον οποίο ο ποιητής χειρίζεται τη γλώσσα, το κείμενο.
Το μέλος: Τα μουσικά στοιχεία της τραγωδίας.
Η όψη: Η σκηνοθεσία και η ενδυματολογία.
Η σκευή: Το προσωπείο (η μάσκα), τα ενδύματα, ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, τον τίτλο και το χαρακτήρα του ήρωα, τα σύμβολα της εξουσίας.
Τα προσωπεία στην αρχή ήταν πήλινα και αργότερα έγιναν δερμάτινα. Έδιναν σχηματικά το σταθερό χαρακτήρα του ήρωα. Τα ενδύματα και οι κόθορνοι, παπούτσια με υπερυψωμένες σόλες, που φορούσαν οι υποκριτές έδιναν στο σώμα διαστάσεις εξωανθρώπινες. Όλα αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με τα σκηνικά μέσα, συνέτειναν στην αποστασιοποίηση των θεατών από τους υποκριτές.
Το ήθος: Ο χαρακτήρας του δραματικού ήρωα, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά στις καταστάσεις.
Η διάνοια: Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει ο ποιητής μέσω των ηρώων του τις σκέψεις, τις ιδέες και τις απόψεις του για τον κόσμο, τη ζωή, καθώς και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για να στηρίξει αυτές τις απόψεις του.