Δύο σημαντικοί αγγειογράφοι των αρχών του 4ου αιώνα π.Χ. είναι ο ζωγράφος του Προνόμου και ο ζωγράφος του Τάλω. Τα έργα τους δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερες σχεδιαστικές αρετές, αλλά αποκτούν σημαντικό ενδιαφέρον για τις πληροφορίες που προσφέρουν σχετικά με τους μύθους, τις λατρείες και το θέατρο. Σε μερικές περιπτώσεις η μεγαλοπρέπεια των σκηνών φαίνεται ν' αντλεί έμπνευση από έργα μεγάλων τοιχογράφων της εποχής, όπως ο Παρράσιος και ο Ζεύξις. Από τους κυλικογράφους ξεχωρίζει ο ζωγράφος του Μελεάγρου που περιβάλλει με στεφάνια κισσού τα μετάλλια με τις μεμονωμένες μορφές θεών και ηρώων.

Ανάμεσα στους πολλούς κεραμείς που δουλεύουν αυτήν την περίοδο αξίζει ν' αναφέρουμε τον Ξενόφαντο, ο οποίος μάλιστα υπογράφει ως "Αθηναίος", που διακόσμησε με μορφές σε χαμηλό ανάγλυφο μία μεγάλη αρυβαλλόσχημη λήκυθο από το Κερτς. Η χρήση του ανάγλυφου στην κεραμική εμπνέεται προφανώς από μεταλλικά αγγεία με πλούσια ανάγλυφη διακόσμηση, κυρίαρχα στη μόδα της εποχής.

O ρυθμός Κερτς. Μισό περίπου αιώνα πριν από το τέλος της ερυθρόμορφης αττικής κεραμικής εμφανίστηκε ένας ρυθμός που πήρε το όνομά του από μία πόλη της Κριμαίας, το Κερτς, που αντιστοιχεί στο αρχαίο Παντικάπαιο και όπου βρέθηκαν πολλά τέτοια αγγεία. Ο ρυθμός αυτός διήρκεσε μέχρι το τέλος της ερυθρόμορφης κεραμικής. Τα πιο διαδεδομένα σχήματα είναι η πελίκη, η λεκανίδα, ο γαμικός λέβητας και ο κρατήρας. Τα θέματα σχετίζονται συχνά με μυθολογικά όντα προσφιλή στους λαούς του Eύξεινου Πόντου, όπως οι γρύπες, οι Αριμασποί και οι Αμαζόνες.