Ανάμεσα στα πιο σημαντικά αρχαϊκά νομίσματα της κυρίως Ελλάδας, τόσο από ιστορικής όσο και από καλλιτεχνικής πλευράς ήταν εκείνα της Αθήνας. Τα πρώτα νομίσματα, τα λεγόμενα εραλδικά ή "Wappenmuenzen", πρέπει να κόπηκαν την εποχή του Πεισιστράτου (560-527 π.Χ.), ενώ στην εποχή του γιου του Ιππία ανήκουν οι πρώτες σειρές των διάσημων γλαυκών.

Τα εραλδικά νομίσματα -που ονομάστηκαν έτσι, επειδή οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι συνδέονται με τα εμβλήματα σημαντικών οικογενειών- είναι σπάνια, γιατί οι σειρές τους ήταν περιορισμένης κοπής. Ελάχιστες φορές βρέθηκαν εκτός Αττικής, πιθανότατα, επειδή χρησιμοποιούνταν κυρίως σε τοπικές αγορές. Είναι κυρίως δίδραχμα και ακολουθούσαν την ευβοϊκή μονάδα βάρους, ζύγιζαν δηλαδή περίπου 8,5 γραμμάρια. Είχαν ως εμβλήματα ποικίλους, δυσδιάκριτους όμως τύπους, όπως για παράδειγμα τον αμφορέα, τη γλαύκα, την προτομή αλόγου, τον τροχό, τον αστράγαλο, το κεφάλι ταύρου. Αργότερα όμως αντικαταστάθηκαν από ευδιάκριτους εθνικούς τύπους -όπως της Αθηνάς και του ιερού συμβόλου της, της γλαύκας- και ισχυροποιήθηκαν με την επιγραφή ΑΘΕ, δηλαδή "των Αθηναίων", με στόχο τη διάδοση του αθηναϊκού νομίσματος στις ξένες αγορές.

Η Αθήνα παρουσίασε έντονο συντηρητισμό όσον αφορά το έμβλημα στα ασημένια νομίσματά της. Διατήρησε και στις μεγάλες αλλά και στις μικρές υποδιαιρέσεις της το ίδιο έμβλημα, το οποίο αποτελούσε το κεφάλι της προστάτιδας θεάς της Αθηνάς και η γλαύκα που συνδέεται με τη θεά της σοφίας. Το αθηναϊκό ασημένιο νόμισμα ήταν γνωστό για την καθαρότητά του και το ακριβές του βάρος. Πηγή προέλευσης για το μέταλλό του ήταν τα πλούσια μεταλλεία αργύρου του Λαυρίου, στη νότια Αττική (Ηρόδοτος, Ιστορίαι 7.144). Το νομισματοκοπείο της Αθήνας βρισκόταν στη νοτιοανατολική γωνία της Αρχαίας Αγοράς. Η γλαύκα, που ήταν αποδεκτή παντού και συχνά συναντάται και σε άλλα νομίσματα, έχει εντοπιστεί στην Αίγυπτο, στην Κυρήνη, στη Νότια Ιταλία και στη Σικελία.