Το πέρασμα από την υπογεωμετρική κεραμική σ' εκείνη της αρχαϊκής περιόδου φαίνεται καλύτερα στον τύπο των "κυλίκων με πουλιά ή ρόδακες", όπως αποκαλούνται με βάση τη διακόσμησή τους. Θεωρείται ότι πρωτοεμφανίστηκαν στη Ρόδο στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια παράγονταν σε περισσότερα κέντρα με σπουδαιότερο εκείνο της περιοχής των Κλαζομενών. Η παραγωγή τους σταμάτησε γύρω στα 600 π.Χ., αφού είχαν ήδη γνωρίσει σημαντική διάδοση στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεγάλη Ελλάδα. Συναφή ομάδα αποτελούσαν και οι "κύλικες με οφθαλμούς", των οποίων η παραγωγή εντοπίζεται μάλλον στη νότια Ιωνία στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. Ακόμη ένας τύπος αγγείων πόσης, οι λεγόμενες ιωνικές κύλικες, φαίνεται πως κατασκευάζονταν κυρίως στη Mίλητο και στη Σάμο από το τελευταίο τρίτο του 7ου αιώνα ως τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ.

Ένας άλλος τύπος γραπτής κεραμικής από την ανατολική Ελλάδα είναι ο λεγόμενος "ρυθμός των αιγάγρων", ο οποίος παραγόταν σε πολλά εργαστήρια μεταξύ του 650 και 550 π.Χ. Αναγνωρίζεται εύκολα από τις επάλληλες ζώνες με ζώα και φυτικά κοσμήματα. Οι μορφές σχεδιάζονταν με μελανό χρώμα πάνω σε υπόλευκο στρώμα που κάλυπτε όλη την επιφάνεια του αγγείου. Η επικρατέστερη ταξινόμηση διακρίνει μία πρώιμη, μία μέση (I, II και III) και μία ύστερη φάση. Oι φάσεις αυτές δεν έχουν την ίδια διάρκεια σε όλες τις περιοχές, αλλά σε γενικές γραμμές αντιστοιχούν στη δεκαετία 650-640 π.Χ. η πρώιμη, στην περίοδο 640-580 π.Χ. η μέση και στην περίοδο 580-550 π.Χ. η ύστερη. Τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής βρίσκονταν στη Μίλητο, στις Κλαζομενές, στην Τέο, στη Χίο, στην Αιολίδα και στην ανατολική Δωρίδα. Η κεραμική του ρυθμού των αιγάγρων εξαπλώθηκε από την ανατολική Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο ως την Ιταλία και τη βόρεια Αφρική. Αυτό άλλωστε δικαιολογεί την ύπαρξη πολυάριθμων απομιμήσεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν εκείνες της Καρίας, της Ετρουρίας και της Θάσου.

Κατά το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ., η Χίος αποτέλεσε ένα σημαντικό κέντρο κεραμικής με ιδιόρυθμα σχήματα -όπως οι περίφημοι χιακοί κάλυκες- και με ποικιλία "πειραματικών" ρυθμών, όπως ήταν ο μελανόμορφος. Ο μελανόμορφος ρυθμός όμως βρήκε σημαντικότερη εφαρμογή στα εργαστήρια των Κλαζομενών, τα οποία πιθανόν να εμπνέονταν από τα αττικά πρότυπα. Παρήγαγαν κυρίως αγγεία μεγάλου σχήματος, όπως αμφορείς και κρατήρες, μεταξύ του 560 και 520 π.Χ. Εκτός από τα αγγεία, η τεχνική του μελανόμορφου ρυθμού εφαρμόστηκε και στις φημισμένες κλαζομενιακές πήλινες σαρκοφάγους. Στην ίδια περίοδο ακόμα τοποθετείται και η παραγωγή μιας ομάδας μικρογραφικών κυλίκων και κανθάρων που αποδίδονται σε σαμιακό εργαστήριο, καθώς και εκείνη του "ρυθμού Φικελλούρα", που ήταν προϊόν εργαστηρίου της Μιλήτου. Τα αγγεία του ρυθμού Φικελλούρα συνδυάζουν γεωμετρικά και φυτικά μοτίβα με εικονιστικές παραστάσεις, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται από χιουμοριστική διάθεση και αφρόντιστο σχέδιο.

Μεταξύ των υπόλοιπων εργαστηρίων ξεχωρίζουν εκείνα της Ρόδου, από τα οποία προέρχεται η "ομάδα της Bρουλιάς" με κόκκινα και λευκά φυτικά μοτίβα πάνω σε φαιομελανή επίστρωση. Mερικές ομάδες αγγείων με πλούσιες παραστάσεις και φροντισμένο σχέδιο, που έχουν βρεθεί αποκλειστικά στην Ετρουρία, συνδυάστηκαν κατά καιρούς με εργαστήρια της ανατολικής Eλλάδας. Πρόκειται για τις Κερετανές υδρίες, και για τις ομάδες Northampton και Campana. Οι δύο τελευταίες ομάδες συνδέονται με τις Kλαζομενές, ενώ εκείνη των υδριών με τη Φώκαια. Tο πιθανότερο όμως είναι ότι όλα αυτά τα αγγεία φτιάχτηκαν από τεχνίτες που μετανάστευσαν στην Iταλία, πιθανώς την εποχή του μεταναστευτικού ρεύματος που δημιούργησε η κατάκτηση της Ιωνίας από τους Πέρσες.